EΔΩ ΟΠΟΥ ΖΩ .. ( μια μικρή βόλτα )
Ξεκινάω από την Ασκληπιού , κοντά στο παλιό ΙΚΑ . Εχει κρύο απόψε , επιτέλους χειμωνιάζει .
Αφήνω αριστερά μου ότι κάποτε , για λίγο , ήταν η Κατάληψη και νιώθω ακόμα την αύρα της ελπίδας αυτών των παιδιών . Αρκετά χρόνια πριν , δίπλα τους, ήταν το Giteana και πιο παλιά το Transformer , περήφανα μπάζα κάτω από το πολυόροφο κτήριο που δεν έχει σκεπάσει , ακόμα , τις αναμνήσεις .
Προχωρώ και φτάνω στην Ιατρική . Ξέρω ότι κάποια φλόγα καίει εδώ μέσα .
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι πιο κοντά τους . Μπορεί και να μπορώ .
Το Καφωδείο σε λίγο . Ότι πιο αυθεντικό έχει να παρουσιάσει η πόλη εδώ και χρόνια . Ρεμπέτ-ασκέρ , τίμιες φωνές , άνθρωποι , όχι ζώα . Ο Νίκος αντέχει .
Στρίβω αριστερά , το Ωδείο απέναντι . Ο φαρδύς πεζόδρομος μοιάζει να στενεύει . Το βήμα μου γίνεται πιο σιγανό και ο σφυγμός μου ταχύτερος . Αριστερά μου είναι το Θέατρο . Εχω την αίσθηση , από τότε που βγήκε στην επιφάνεια ότι μιλάω για δύο ξεχωριστά πράγματα : Την πόλη και το Θέατρο . Άλλο το ένα και άλλο το άλλο . Δεν θα έπρεπε . Αλλα ετσι είναι . Δυστυχώς . Δεν μπορεί να το υποστηρίξει . Κι ας το ‘’ανακαλυψε’’ ξαφνικά ..
Στον πεζόδρομο αριστερά το μπαράκι του Χάρη . Όχι τόσο αρχαίο οσο το Θέατρο αλλά εξίσου απόλυτο στην αισθητική του όσα χρόνια και αν πέρασαν από πάνω του . Είναι λόγος να το εκτιμάς ακόμα και αν είσαι αισθητικά αλλού . Αυτό το θέμα νομίζω ότι πρέπει να το δούμε λίγο εμείς οι νεοέλληνες . Οπου φυσάει ο άνεμος είναι εύκολο να πας . Η κόντρα είναι που ενδιαφέρει όμως . Τουλάχιστον τους φίλους μου . Για αυτούς γράφω όμως .
Φτάνω στου Γιάννη . Κρασιά και Joy Division , τσίπουρα και Deus X Machina , τεκίλες και Κολυμβητές . Αρκεί να είναι Rock n roll . Στέκι πολλών από αυτούς που έχουν μείνει ανεξέλεγκτοι , αδιάφοροι ή απλά εκτός. Και φυσικά συνταγές που σου παίρνουν το μυαλό !
Απέναντι ακριβώς το πιο όμορφο κτήριο της πόλης . Art Deco . Αν κάποτε το γκρεμίσουν και αυτό , θα είναι σημάδι .
Προχωράω . Νικόδημος . Δεν δικαιούμαι να πω πολλά . Μαγαζί του 19ου αιώνα , πρώην μπακάλικο , νυν ταβερνείο , προσεγμένο , μεράκι και ενίοτε σεκλέτι .
Παίρνω την ευθεία που θα με ενώσει με το ποτάμι .
Αυτό που κάποτε ήταν ο Πηνειός .
Θα ήθελα , αν γινόταν , να γκρεμίσω τη γέφυρα , να ξηλώσω τους κυβόλιθους στις όχθες του , να σκάψω το μπετόν μέχρι να φανεί ξανά το χώμα . Μέχρι να δω τον Πηνειό να ροδίζει ξανά . Δεν μπορώ . Λυπάμαι και ντρέπομαι . Εδώ όπου ζω .
Πρέπει να αλλάξω εγώ πρώτος .
Ευτυχώς αυτό είναι το εύκολο . (?) …

This entry was posted on Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008 at 19:40 and is filed under . You can follow any responses to this entry through the comments feed .

6 σχόλια

Ανώνυμος  

Λίγο πιο πάνω προχωράς στην ταχυδρομείου με τις καφετέριες που σφήζουν απο ζωή, λίγο πιο κάτω είναι τα σουβλατζίδικα, προχωράς προς κεντρική περνάς απο το PR που σου αφήνει αναμνήσεις, πας προς λούκουλό, στρίβεις αριστερά και βρίσκεσαι σχολαρχείο.
Πέρνεις ταξάκι πας πασάγιο, 1000 χείλια, μετά προχωράς προς buzios και καταλήγεις φάληρο.

Ναι, έτσι μου αρέσει πιο πολυ.

3 Δεκεμβρίου 2008 στις 4:22 π.μ.

analoga ti thes apo tin larisa, ti soy vgazei i larisa kai ti se travaei

pantos to keimeni anaferete se merika magazia poy ta zisane oi 30arides tis larisa san neoi

kai meis poy pigame ekei den ta prolavame

3 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:25 μ.μ.

a episis
epeidi kati moy leei oti se ksero

pios eisai?

3 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:26 μ.μ.

Κι όμως αν και ταξιδεύω πολύ γενικώς, στη συγκεκριμένη πόλη δεν έχω έρθει. Προσπάθησα πάντως, να μπω στις εικόνες σας... Καλό ξημέρωμα.

5 Δεκεμβρίου 2008 στις 1:56 π.μ.

kalo soy ksimeroma
na se kala
kai kala taksidia :)

5 Δεκεμβρίου 2008 στις 2:04 π.μ.

Ώστε δεν υπάρχει πια το Giteana...

Κάπως μου 'ρθε αυτό να πω την αλήθεια. Κάπως σαν να έσβησαν τόσα χρόνια μαζί του, κάτω απ' τα μπάζα.

Επί καιρό σκεφτόμουν ένα ταξίδι επιστροφής στο "εκεί". Ίσως καλύτερα που δεν το έκανα.

Τις καλησπέρες μου

25 Ιουνίου 2009 στις 10:59 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

eXTReMe Tracker