Η ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΠΑΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΩΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ... ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΥΤΟ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΕΔΩ.

ΤΟ ΝΕΟ LINK ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΕΟ ΧΩΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΞΗΣ

ΤΟ BLOG ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ (ΟΧΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΠΛΕΟΝ, ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ) ΑΛΛΑΖΕΙ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΚΟΜΙΖΕΙ...
ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΩΡΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ.

ΤΟ squat.gr

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ

Κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το πέρας των κινητοποιήσεων του Δεκέμβρη, μια ομάδα ανθρώπων αντιληφθήκαμε την άμεση επίπτωση που επέφερε η αφιλτράριστη από τα καθεστωτικά μίντια πληροφορία που έφτανε στο κοινωνικό σώμα επηρεάζοντας και την ποσότητα αλλά και την “προοπτική” του κόσμου που κατέβαινε στον δρόμο. Αυτό το παρατηρήσαμε σε πολλά σημεία, στιγμές και δράσεις. Από το ενδιαφέρον για τα φυλλάδια που μοιράζονταν στις πορείες, την απήχηση των κινηματικών ραδιοφωνικών σταθμών, τις ανταλλαγές πληροφοριών με τους περαστικούς έξω από τα κατειλημμένα δημόσια κτίρια, ως και τις μορφές οργάνωσης στις εκάστοτε ηλεκτρονικές κοινότητες στο internet. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι επέλεξαν να ενημερώνονται αλλά και να οργανώνονται μέσω του διαδικτύου, είτε από υπάρχουσες δομές αντιπληροφόρησης όπως το athens.indymedia είτε από διάφορες υπηρεσίες όπως τα blogs. Σε αυτή την συνθήκη ως ένα βαθμό συνετέλεσε και η έλλειψη εμπιστοσύνης από το κοινωνικό σώμα προς τα καθεστωτικά μίντια όσων αφορά την ενημέρωση για τα συνολικότερα γεγονότα του Δεκέμβρη.

Αυτήν την έλλειψη εμπιστοσύνης της κοινωνίας την προκάλεσαν τα ίδια τα καθεστωτικά ΜΜΕ όταν προσπάθησαν με τον πιο αισχρό και εξόφθαλμο τρόπο να αμαυρώσουν τις κινητοποιήσεις, και να διαστρεβλώσουν τα πραγματικά γεγονότα αφήνοντας έτσι ένα κενό στην ενημέρωση. Αυτό το κενό κάλυψαν οι ιντερνετικές κοινότητες πολύ πετυχημένα και όσων αφορά την ποιότητα της πληροφορίας που διακινούνταν αλλά και όσων αφορά την απήχησή τους ως μέσα έγκυρης πληροφόρησης δημιουργώντας την συνθήκη που προαναφέρθηκε. Έτσι, και ενώ έγινε φανερό πόσο σημαντική είναι η άμεση και ελεύθερη διακίνηση της πληροφορίας, τα θεσμικά ΜΜΕ αλλά και κρατικοί φορείς αλλάζουν ρότα και προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμαυρώσουν ή να ελέγξουν τις διαδικτυακές κοινότητες, και παράλληλα επιχειρείται και η καταστολή των ελεύθερων μέσων ενημέρωσης όπως είναι τα indymedia. Θεωρούμε πως σε μια τέτοια κίνηση, η καλύτερη απάντηση είναι η δημιουργία περισσότερων τέτοιων ιστότοπων στο internet. Δηλαδή η ανάπτυξη κινηματικών διαδραστικών μέσων ενημέρωσης, και η δημιουργία εναλλακτικών ελεύθερων e-υποδομών με στόχο την αντικατάσταση της ανελεύθερης κουλτούρας που προωθούν τα καθεστωτικά ΜΜΕ με μια άλλη κουλτούρα, αυτήν της ελευθερίας, της άμεσης αφιλτράριστης αμφίδρομης ενημέρωσης.

Δυστυχώς όμως παρατηρούμε επίσης ότι άτομα και συλλογικότητες που προσπαθούν να προωθήσουν λογικές εκτός των κυρίαρχων επιλέγουν να χρησιμοποιούν για την διαδικτυακή τους παρουσία υποδομές πολυεθνικών. Πληροφοριακά, το 80% των blogs εξυπηρετείται από δύο μεγάλες εταιρείες του internet, όπου η μία είναι συμφερόντων g00gle. Λόγω της μεγάλης δημοτικότητας αυτών, τα περισσότερα κινηματικά sites είναι στημένα πάνω σε αυτές τις υποδομές. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μονοπώλιο των υποδομών, με σκοπό το κέρδος από τις διαφημίσεις, αλλά και τον έλεγχο των πληροφοριών. Στήνοντας ελεύθερες υποδομές προσπαθούμε να αμβλύνουμε αυτές τις αντιφάσεις όχι μόνο παρέχοντας τα τεχνικά μέσα αλλά επίσης προωθώντας αυτές τις ιδέες και στους κύκλους του ανταγωνιστικού κινήματος.

Παρόλα αυτά, έχοντας γνώση των δυνατοτήτων της ψηφιακής επικοινωνίας, θεωρούμε ότι μπορεί να αποτελέσει ένα πεδίο ρωγμής μέσα στην κανονικότητα του καπιταλιστικού χωροχρόνου. Γνωρίζουμε βέβαια ότι η αποκλειστική αφοσίωση στο χωροχρόνο του κυβερνοχώρου δημιουργεί ψευδόκοσμους, στους οποίους εύκολα μπορείς να εγκλωβιστείς. Πως λοιπόν αυτό το μέσο μπορεί να βοηθήσει την ώθηση του κοινωνικού/ταξικού ανταγωνισμού και την κοινωνική κινητοποίηση; Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τον συνδυασμό του μέσου με τη πραγματική δράση σε πραγματικό χρόνο. Ο χώρος όπου όλα διαδραματίζονται παραμένει ο δρόμος, όμως η κοινωνικοποίηση και η μαζική επικοινωνία όλο και περισσότερο μετατοπίζονται προς ένα δίκτυο αλληλοσυνδεόμενων ψηφιακών μέσων.

Το άλλο μεγάλο ζήτημα που μας απασχόλησε, και συνδέεται με το ζήτημα του μονοπωλίου των υποδομών, είναι αυτό της ασφάλειας και της ανωνυμίας. Στην προσπάθειά μας να προστατεύσουμε ακόμα και εμείς τους εαυτούς μας από επιθέσεις είδαμε ότι δύσκολα κάποιος αντιλαμβάνεται το μέγεθος της επιτήρησης που του ασκείται. Τα παραδείγματα ατόμων που έχουν διωχθεί και καταδικαστεί γιατί δεν εξυπηρετούσαν είτε τα συμφέροντα των εταιριών, είτε του κράτους, δεν είναι καθόλου λίγα και η λογοκρισία αυξάνεται οργουελικά, κάνοντας όλο και πιο επιτακτική την ανάγκη για αυτοπροστασία. Σε αυτό το πλαίσιο προσπαθούμε να προστατεύσουμε την ελευθερία συγκρότησης και λόγου, την απρόσκοπτη ενημέρωση και επικοινωνία, το δικαίωμα στην κοινή γνώση και την προσωπική πληροφορία.

Μη έχοντας εμπιστοσύνη λοιπόν στις εταιρείες θέλουμε να έχουμε την κατάσταση στα χεριά μας πέρα από των έλεγχο του κάθε κράτους και υπηρεσιών ασφαλείας. Τα κράτη έχοντας αναλάβει να διαμεσολαβούν σε κάθε πτυχή των κοινωνικών σχέσεων, θέλουν να έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο. Το διαδίκτυο δεν είναι εξαίρεση. Έχοντας βιώσει την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και των κρατικών μηχανισμών, ξέρουμε πως οι επιφάσεις στις οποίες στηρίζουν την ύπαρξη τους, είναι ως επί των πλείστων ψευδείς. Όταν αυτοί μιλούν για ειρήνη και ευημερία, το ανθρώπινο τίμημα είναι αυτό που μας τρομάζει. Το αίμα που θα χυθεί, μεταφράζεται γι’ αυτούς σε έννοιες οι οποίες έχουν σχέση μόνο με τις σημασίες του κόστους και του κέρδους. Θέλοντας να μη συμμετάσχουμε σε αυτήν την βαρβαρότητα, προσπαθούμε για ένα ψηφιακό χώρο, ο όποιος βασίζεται στις έννοιες της ελευθερίας και της αυτονομίας.

Έτσι τα χαρακτηριστικά που επιλέγουμε να έχουν οι υποδομές που αναπτύσσουμε είναι αυτά με τα οποία θεωρούμε ότι προωθούνται οι έννοιες της ελευθερίας και της αυτονομίας και αυτά με τα οποία προστατεύεται η έγκυρη και αφιλτράριστη πληροφόρηση. Είναι αντιθεσμικές, καθώς επιλέγουμε να μην έχουν καμία σχέση με κρατικούς φορείς, ΜΜΕ, ή άλλα θεσμικά όργανα. Είναι αντιεμπορευματικές, και δεν πρόκειται να έχουν σκοπό την απόκτηση κέρδους με οποιονδήποτε τρόπο. Είναι αντιιεραρχικές, δηλαδή ότι οι αποφάσεις θα παίρνονται μέσα από οριζόντιες δομές χωρίς αρχηγούς, και έτσι δεν μπορεί να αποτελέσει στέγη για κάποια συλλογικότητα (ή μη) που δεν λειτουργεί αντιιεραρχικά ή δεν συμφωνεί με τις οριζόντιες δομές. Επίσης δεν πρόκειται ποτέ να φιλοξενήσει φασιστικό ή σεξιστικό περιεχόμενο.

ΚΑΙ ΤΙ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ?

• Σκοπός του server είναι να φιλοξενήσει ιστοσελίδες με περιεχόμενο που κινείται στον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό/ελευθεριακό χώρο, συλλογικότητες ,κατειλημμένοι χώροι και στέκια.
• Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο server για την προώθηση φασιστικού και σεξιστικού περιεχομένου.
• Δεν φέρουμε καμία ευθύνη για το υλικό και το περιεχόμενο των ιστοσελίδων που φιλοξενούνται στον server μας.
• Δεν ελέγχουμε και δεν τροποποιούμε το περιεχόμενο των ιστοσελίδων σας.
• Παρόλα αυτά αν υποπέσει κάτι στην αντίληψη μας το οποίο αντίκειται στους κανόνες έχουμε κάθε δικαίωμα για την παύση της υπηρεσίας.


Την περασμένη Πέμπτη, 28/5, κατά τις 6 το απόγευμα επισκεφτήκαμε την πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα.
Ησυχία επικρατούσε στην πλατεία. Μετανάστης ουδείς. Κάποια παιδιά καθόντουσαν έξω από την κλειστή πια παιδική χαρά.
Μιλήσαμε μαζί τους.
Ένα αγοράκι 11 ετών μας δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τους ξένους διότι «μας έχουν βρωμίσει την πλατεία». Το 14ων ετών κορίτσι που καθόταν δίπλα του είχε διαφορετική άποψη: «εγώ πιστεύω πως δεν τα προκαλούν οι ξένοι αυτά, όλοι βάζουν το χεράκι τους. Μπορεί να υπάρχουν κακοί ξένοι, αλλά υπάρχουν και κακοί έλληνες. Θα πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την κατάσταση. Θα πρέπει αν μην είμαστε τόσο εγωκεντρικοί, να μην σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο ώστε να ζούμε καλύτερα όλοι μαζί»
Το τρίτο αγόρι όμως 13 ετών διαφωνούσε απολύτως «πρέπει να τους διώξουμε τους βρωμιάρηδες» και συνέχισε εξιστορώντας μας περιφανώς το χθεσινό συμβάν: «ένας από εμάς εχθές έδιωχνε έναν ξένο και ο ξένος άρχισε να φωνάζει και τότε ο δικός μας τον έριξε στα κάγκελα και τον χτύπησε και έπειτα ήρθε ένας άλλος από εμάς με ντουντούκα και του ζήταγε χαρτιά κι έπειτα τον χτύπησε και αυτός με την ντουντούκα και ο ξένος έφυγε»

η παιδική χαρά μια εβδομάδα πριν τα γεγονότα

Εντός ολίγου άρχισαν να συρρέουν στην πλατεία 40-50 αντιεξουσιαστές, αποκαλούμενοι «αλληλέγγυοι των μεταναστών». Με ταχείες κινήσεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό άρχισαν να σπάνε την αλυσίδα που κρατούσε κλειστές τις καγκελένιες πόρτες εισόδου της παιδικής χαράς της πλατείας, τις οποίες είχε σφραγίσει, ιδία βουλήσει, η επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα, με τη δικαιολογία ότι «το βράδυ οι Αφγανοί έμπαιναν στο πάρκο, έσπαγαν τις κούνιες και τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να παίξουν». Σύμφωνα βέβαια με μαρτυρίες άλλων κατοίκων (Ελλήνων) στα πέριξ της πλατείας, ουδέποτε είχε δημιουργηθεί πρόβλημα με τους Αφγανούς και τα παιδιά τους. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε τελευταία με την παραπληροφόρηση από τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και τις σχετικές κινητοποιήσεις ένθεν και ένθεν. Εντύπωση πάντως προκαλεί η απουσία φύλακα της παιδικής χαράς.

η παιδική χαρά μια εβδομάδα πριν τα γεγονότα

Αφού ολοκλήρωσε το έργο της αφαιρώντας εξολοκλήρου τις καγκελένιες πόρτες της παιδικής χαράς, η ομάδα των αντιεξουσιαστών αποχώρησε με τη συνοδεία των ΜΑΤ και τη σκυτάλη πήρε η Επιτροπή κατοίκων του Αγ. Παντελεήμονα - περί τα 25 άτομα μεγάλης ηλικίας (50-70). Κατά πως μάθαμε, η διαδικασία αυτή, με κάποιες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται καθημερινά τους τελευταίους μήνες.
Με ντουντούκες καλούσαν τον κόσμο να βγει από τα σπίτια του «Μην κάθεστε τα σπίτια σας, κατεβείτε μαζί μας, εσείς τους τρώτε στη μάπα». Μια ομάδα ανέλαβε να αποκαταστήσει την τάξη στο πάρκο τοποθετώντας ένα αυτοσχέδιο κοντραπλακέ στην είσοδο του πάρκου, στη θέση της πόρτας, επί του οποίου έγραψαν με μπλε μπογιά τη λέξη Ελλάς! Σαφές το μήνυμα: το πάρκο ανήκει στους Έλληνες και θα το κρατήσουμε ελληνικό ακόμα κι αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση της απόλαυση του πάρκου ακόμα και από τους ίδιους τους Έλληνες. Αυτή εξάλλου δεν είναι και η ιστορία της μικρής και απομονωμένης πλην τίμιας και καθαρόαιμης Ελλαδίτσας μας;

η παιδική χαρά μια εβδομάδα τώρα

Προσπαθήσαμε να μιλήσουμε με όσους παρευρίσκονταν στην πλατεία. Αρκετοί (Έλληνες) μας εκμυστηρεύτηκαν πως φοβούνται πλέον να κατέβουν στην πλατεία, πως φοβούνται όχι τους ξένους αλλά τους Έλληνες και πως συμφωνούν με την κίνηση των αναρχικών να ανοίξουν το πάρκο, μια και δεν τολμούν να το πράξουν οι ίδιοι. (Σημειώνουμε ότι ο πατέρας Προκόπιος του Αγ. Παντελεήμονα δέχεται καθημερινά προπηλακισμούς από την Επιτροπή κατοίκων εξαιτίας της πρωτοβουλίας του να οργανώνει συσσίτια για τους ενδεείς μετανάστες της περιοχής.) Άλλοι βέβαια διαφώνησαν σφόδρα και, εν μέσω ύβρεων και μπουκαλιών που εκσφενδόνιζαν κατά πάνω μας ώστε να μας καταστήσουν σαφέστατη την απαίτησή τους να φύγουμε από την «πλατεία τους», υποστήριζαν πως αφού δεν υπάρχει κράτος να τους προστατεύσει έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους.
Α, ναι η πλατεία τελεί πράγματι υπό κατάληψη, την έχουν καταλάβει 20-25 έλληνες εις βάρος όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά κυρίως των ελλήνων κατοίκων της περιοχής.

***

Αντί για επίλογο θα παραθέσω μια σύντομη ιστορία:

Ένας κύριος κάθεται στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα και καπνίζει πακιστανικά τσιγάρα. Στην ερώτηση μας σχετικά με την κατάσταση στην πλατεία απαντά συνοπτικά: «είμαι κομμουνιστής και ρατσιστής». Όσον αφορά τα τσιγάρα που καπνίζει, η απάντησή του είναι επίσης σαφής: «αυτά δεν με πειράζουν, είναι φτηνά και καλά τσιγάρα».
Η σύντομη αυτή στιχομυθία αποδίδει εύληπτα τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος της μετανάστευσης. Οι χώρες υποδοχής θέλουν τα προϊόντα και την εργασία, αλλά όχι τους ανθρώπους που φέρουν τα προϊόντα και εκτελούν την εργασίας. Εδώ και έναν αιώνα οι ενασχολούμενοι με το μεταναστευτικό ζήτημα προσπαθούν, ανεπιτυχώς φυσικά, να βρουν με ποιο τρόπο θα δέχονται εισροές εργατικών χεριών και ουχί ανθρώπων - κατά την περίφημη φράση του Max Frisch «We asked for workers, and human beings came».

_____________________________________________________________

* Το κείμενο δημοσιεύεται στην LIFO, Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009

Πηγή: Αφημένες κάποιες Σκέψεις

ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ  

Posted by KIKO in

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης μετά από τις ευρωεκλογές παγιώθηκε η τάση της ακροδεξιάς και εθνικιστικών μορφωμάτων. Όχι πως δεν το είχαμε καταλάβει πιο πριν ή δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή τους, απλά πλέον απέκτησαν μια ορατότητα που θα τους δώσει μεγαλύτερο θάρρος να δράσουν. Σε όλες τις χώρες η δύναμη των ξενοφοβικών παρατάξεων αυξήθηκε επικίνδυνα. Όλο και περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες προτιμούν από την ανθρώπινη αλληλεγγύη, την αγκαλιά ενός ακροδεξιού κόμματος που τους παρέχει "ασφάλεια" από τον φόβο της συνύπαρξης με εξαθλιωμένους ανθρώπους. Δυστυχώς φαίνεται πως τα ακροδεξιά κόμματα μπορούν να επηρεάσουν την πολιτική ατζέντα ασκώντας σημαντική επιρροή, κάτι που ήδη να συμβαίνει στην Ελλάδα με το ΛΑΟΣ που πόνταρε στην ξενοφοβία για να αντλήσει ψηφοφόρους να θέτει ήδη ζήτημα μεταναστευτικής πολιτικής. Η δημόσια ανασφάλεια κυρίως λόγω της περιόδου "ισχνών αγελάδων" στα οικονομικά και οι συνεχείς κοινωνικές κρίσεις που δημιουργούνται λόγω των ανισοτήτων, δημιουργούν ένα σκηνικό που ωφελεί την ακροδεξιά στο να εγκλωβίσει τον δημόσιο λόγο στις καιροσκοπικές επιδιώξεις της. Τα κόμματα αυτά όπως έχει διαπιστωθεί είναι φορείς αναπαραγωγής διακρίσεων και πολιτικά ορθού λόγου, μιλώντας με "κοινή λογική" και δίνοντας απλοϊκές απαντήσεις για σημαντικά θέματα. Πρόσφατο παράδειγμα στην ελληνική περίπτωση τα γεγονότα που συμβαίνουν στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου αντί για ουσιαστικές λύσεις, οι ακροδεξιοί κύκλοι αναμασούν ρατσιστικές ατάκες με στόχο να διεγείρουν το θυμικό των απελπισμένων πολιτών.

Το ΛΑΟΣ κατάφερε να εκμεταλλευτεί κοινωνικές φοβίες και κλειστοφοβικά σύνδρομα, ώστε να κινητοποιήσει έναν αντιμεταναστευτικό ζήλο και να πάρει υπό την σκέπη του δυσαρεστημένους πολίτες, χρησιμοποιώντας τους μετανάστες ως την αιχμή του δόρατος της πολιτικής τους. Για ιστορικούς λόγους (δικτατορία Μεταξά, Χούντα, Ναζιστική κατοχή) η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν μετατράπηκε ποτέ σε υπολογίσιμη δύναμη αφού συνδέθηκε με μελανές σελίδες. Όμως φαίνεται ότι οι Έλληνες δεν έχουν καλή μνήμη και έδωσαν ένα ποσοστό κοντά στο 8% στο κόμμα του Καρατζαφέρη, ενώ 25000 (ίσως και λίγοι παραπάνω) ψήφισαν την Χρυσή Αυγή, μια καθαρά φασιστική οργάνωση. Το ΛΑΟΣ υιοθέτησε την πάγια ιδεολογία της Ακροδεξιάς κυρίως σ' επικοινωνιακό επίπεδο δημιουργώντας μια βάση που συμβιώνουν οι συνωμοσίες, οι "προδότες", οι πανταχού εχθροί της Ελλάδας, ακόμα και οι Σιωνιστές με την Νέα Παγκόσμια Τάξη! Το ΛΑΟΣ κατάφερε να συνδυάσει αντιφατικά μεταξύ τους πράγματα όπως η αμφισβήτηση του Συστήματος και ο αντιαμερικανισμός (στοιχεία της Αριστεράς) και την λατρεία της παράδοσης και τον αντι-εκσυγχρονισμό (στοιχεία της Δεξιάς). Ένα χυδαία λαϊκίστικο μόρφωμα, που καπηλεύεται τον πατριωτισμό και την αρχαία παράδοση για να αναπτύξει την ρητορεία του.

Ακόμη κι η ίδια η διαδικασία των εκλογών δημιουργεί αδιέξοδα, ένας θεσμός που θεωρείται ως η "κορυφαία στιγμή της Δημοκρατίας" αλλά δεν φαίνεται να την νιώθουν δική τους αρκετοί άνθρωποι. Τα κόμματα λοιπόν του κοινοβουλίου σε μεγάλο ποσοστό δεν εκφράζουν πλέον την κοινωνία αφού έφτασαν σε παρακμή, δεν παράγουν πλέον ιδεολογίες ούτε πολιτική. Χρειάζεται να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί τόποι, τα κόμματα να ανανεωθούν κι όχι να παραμένουν μεταπολιτευτικά μουσειακά εκθέματα, εκφράζοντας μόνο τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι νέες γενιές οφείλουν να τα "αλώσουν", να δημιουργήσουν τους δικούς τους σχηματισμούς και δομές, απορρίπτοντας τα αποφάγια που τους άφησαν οι γονείς τους. Να αμφισβητήσουν τον ίδιο τον ρόλο των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα. Το αυγό του φιδιού έσπασε όχι μόνο λόγω της ανόδου της ακροδεξιάς, αλλά κυρίως λόγω της αηδίας για το Κράτος. Το κράτος του Βατοπεδίου, της Siemens και των λοιπών σκανδάλων...ανεξαρτήτως χρώματος. Το κράτος των πελατειακών σχέσεων, της παρατεταμένης λιτότητας, των πεταμένων στα σκουπίδια ευκαιριών. Η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη και για έναν επιπλέον λόγο: Μπορεί να καμουφλάρεται εύκολα συνδυάζοντας λαϊκισμό, αυταρχισμό, εθνοκεντρισμό, σοβινισμό, φιλελευθερισμό, δημοκρατικότητα προσανατολισμένη στον "λαό", αντικοινοβουλευτισμό, εναντίωση στο πολιτικό κατεστημένο και πολιτικό συγκεντρωτισμό, αντιπλουραλισμό. Κυρίως τα ακροδεξιά κόμματα είναι καθαρά προσωποκεντρικά όσο αφορά την δομή τους, αλλά τεχνηέντως θέλουν και την ύπαρξη δημοψηφισμάτων όπου η γνώμη του λαού συμπλέει με του "αρχηγού". Έτσι ο εξουσιαστής χρησιμοποιεί ως πρόσχημα των αποφάσεών του την "λαϊκή εντολή". Η ακροδεξιά επίσης, προσπαθεί να οικειοποιηθεί θέσεις της Αριστεράς, ενώ θεωρεί πως όλοι είναι ίσοι αρκεί να διαφέρουν! Δηλαδή σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία οι αλλοδαποί δεν πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα, ίσοι θεωρούνται οι γηγενείς μόνο.

Οι προκλήσεις που έχουμε ν' αντιμετωπίσουμε είναι πολλές ως κοινωνία. Δεν πρέπει να πέφτουμε στην παγίδα των ΜΜΕ, στην προπαγάνδα των εύκολων λύσεων και των ψευδο-ισορροπιών. Το πολιτικό σύστημα αναφέρεται πλέον μόνο στον εαυτό του κι έχει πάψει να αποτελεί το μέσο για την επίτευξη των συμφερόντων των πολιτών. Ναι ο κυνισμός, η αδιαφορία, η απάθεια παραμένουν μεγάλοι εχθροί ΑΛΛΑ οφείλουμε να καταλάβουμε πως όποιος δεν παλεύει για την ανατροπή των υπαρχουσών εξουσιαστικών δομών, η σηψαιμία στα σπλάχνα αυτής της κοινωνίας θα παραμένει.

Πηγή: No More Trends

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ  

Posted by KIKO in


Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια γιά αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου γιά απόδραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο γιά να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.

Να γκρεμίσουμε τις φυλακές

Αντίο Σπύρο

Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Update 1: Photos|
Update 2: Videos







Χθες Τρίτη 9 Ιουνίου 2009, ομάδα ρατσιστών πραγματοποίησε επίθεση εναντίον δυο γονέων και του παιδιού τους στην παιδική χαρά του Αγ. Παντελεήμονα. Τα ρατσιστικά φαινόμενα και τα φαινόμενα λιντσαρίσματος πολιτών και γονιών συνεχώς αυξάνουν.

Μετά από τις ρατσιστικές επιθέσεις που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα εναντίον μεταναστών, τις τελευταίες ημέρες πυκνώνουν συνεχώς τα ρατσιστικά περιστατικά και εναντίον Ελλήνων.

«Αγανακτισμένοι πολίτες» και ρατσιστικές οργανώσεις απέκλεισαν την πλατεία Αγ. Παντελεήμονα και τη παιδική χαρά. Έβρισαν ζευγάρι Ελλήνων γιατί πήγαν το παιδί τους στην παιδική χαρά. Με απειλές προς τον πατέρα «θα πεθάνετε» «θα σας θάψουμε ζωντανούς εδώ» «θάνατος στους προδότες» κι άλλα χυδαία που δεν γίνεται να δημοσιευτούν, προσπάθησαν να τους διώξουν. Κάποιοι άρχισαν να βρίζουν «μούλο» και «μπάσταρδο» το παιδί που υπέστη σοκ!

Στη συνέχεια η μεγάλη αστυνομική δύναμη, περίπου 30-40 άνδρες, παρενέβη για να «ηρεμήσει» τα πράγματα. Η παρουσία τους «εξόργισε» τους ρατσιστές γιατί δεν τους άφηναν να λιντσάρουν τους Έλληνες.

Μετά από λίγο όμως και υπό τα απαθή βλέμματα της αστυνομίας κάποιοι ρατσιστές μπήκαν στην παιδική χαρά και χτύπησαν και τον πατέρα και τη μητέρα του παιδιού. Άλλοι ρατσιστές εκτόξευαν ξύλα και μπουκάλια εναντίον τους και του παιδιού τους που έκλαιγε πανικόβλητο.

Οι γονείς μεταφέρθηκαν στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, ενώ στη διαδρομή οι ρατσιστές εφορμούσαν μέσα από τις αστυνομικές δυνάμεις για να τους λιντσάρουν. Μαζεύτηκαν έτσι έξω από το Α.Τ. προσπαθώντας να μπουν μέσα και να λιντσάρουν εκ νέου τους γονείς.

Επίθεση δέχτηκαν επίσης και οι δικηγόροι οι οποίοι πήγαν στο Α.Τ..



Αν αυτή η ρατσιστική τρομοκρατία δεν σταματήσει άμεσα εμείς οι γονείς του Αγ. Παντελεήμονα θα είμαστε τα επόμενα θύματα των ρατσιστικών πογκρόμ. Κινδυνεύουμε να σακατέψουν και εμάς και τα παιδιά μας γιατί έχουμε το «θράσος» να θέλουμε τα παιδιά μας να παίξουν στην παιδική χαρά και να μην αποδεχόμαστε τη ρατσιστική βία.

Σήμερα που δεν έχουμε το δικαίωμα να παίζουν τα παιδιά μας στην πλατεία της γειτονιάς μας, σήμερα που απειλούμαστε με ομαδικό λιντσάρισμα από ρατσιστές με την ανοχή και την υποβοήθηση αστυνομικών δυνάμεων, θα παραμείνουμε όμηροι των ρατσιστών;

Πρέπει να δώσουμε απάντηση με τη δική μας παρουσία στη πλατεία. Δεν δεχόμαστε το δίλημμα «ή ρατσιστές ή δαρμένοι από τους ρατσιστές».

Καλούμε όλους τους αρμόδιους να πάρουν αμέσως μέτρα.

Καλούμε τους φορείς να πάρουν θέση εμπράκτως και να στηρίξουν το δικαίωμα των πολιτών στην ελεύθερη κίνηση και των παιδιών στο παιχνίδι χωρίς ρατσιστές και λιντσαρίσματα: Τα κόμματα και οι πολιτικές οργανώσεις. Τις κοινωνικές οργανώσεις. Οι σύλλογοι των καθηγητών και των δασκάλων των σχολείων της περιοχής. Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Η Διδασκαλική Ομοσπονδία.



Πηγή: athens.indymedia.org
tvxs.gr

Πρωτοβουλια Αναρχικων Αιγαλεω

ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ  

Posted by KIKO in

* Μπαμπά, ο δάσκαλος μας είπε ότι στις 7 Ιουνίου έχουμε εκλογές και ότι όλοι εσείς οι μεγάλοι πρέπει να πάτε να ψηφίσετε.

* Έχει δίκιο παιδί μου..

* Τί είναι οι εκλογές μπαμπά;

* Τη μέρα εκείνη πηγαίνουμε οι μεγάλοι άνθρωποι στα σχολεία. Εκεί μας δίνουν κάτι χαρτάκια με τα ονόματα κάποιων ανθρώπων και σημειώνουμε σ’ αυτά ποιοι απ’ αυτούς θέλουμε να γίνουν αρχηγοί .

* Και τί δουλειά κάνουν οι αρχηγοί μπαμπά; Τί τους χρειαζόμαστε;

* Να μας λένε τι να κάνουμε..

* Και που ξέρουν αυτοί τι πρέπει να κάνουμε;

* Κοίταξε. Μαζεύονται, μιλάνε και το βρίσκουν.

* Εσείς οι άλλοι μπαμπά, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό;

* Όχι, παιδί μου.

* Γιατί;

* Έχουμε άλλες δουλειές..

* Τί δουλειές;

* Να κάνουμε τις δουλειές που μας είπαν οι προηγούμενοι αρχηγοί.

* Κι αν δεν τις κάνετε;

* Τότε μας μαλώνουν και μας τιμωρούν.

* Όπως κάνει ο δάσκαλος στο σχολείο;

* Ναι, παιδί μου.

* Εσύ μπαμπά θα πας στις εκλογές;

* Όλοι πρέπει να πηγαίνουμε.

* Χα , χα ,χα. Νομίζω μπαμπά πως είσαι βλάκας.

* Γιατί παιδί μου; Εσύ τί θα έκανες;

* Εγώ μπαμπά όταν θέλω να παίξω, φωνάζω τους φίλους μου. Λέει ο καθένας τι παιχνίδι θέλει να παίξουμε. Πολλές φορές τσακωνόμαστε. Άλλες συμφωνούμε. Εάν δεν συμφωνούν όλοι, τότε βλέπουμε.. Τη μία γίνεται το χατίρι το δικό μου, την άλλη του Κωστάκη, την άλλη της Μαρίας. Πάντως, στο τέλος παίζουμε κάτι. Δεν βάζουμε αρχηγό να μας πει τί θα παίξουμε.

ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ…  

Posted by KIKO in


Αν είσαι νέος , ζητάς όσα δικαιούσαι και αγωνίζεσαι για κάτι καλύτερο …

Τότε είσαι επικίνδυνος….

Πολύ επικίνδυνος για αυτή την κοινωνία

Εδώ και μήνες όλο το σύστημα , όλοι όσοι το δομούν είτε ως θεσμοί είτε και ως φυσικά πρόσωπα , και μαζί τους συμπαρασύροντας λίγο πολύ τους πάντες να ασχοληθούν με τα πεπραγμένα τους, έχουν δημιουργήσει μια κατάσταση όπου βλέπουμε καθημερινός την λεηλασία του “εθνικού” πλούτου και του “εθνικού” συμφέροντος μέσω διαφόρων σκανδάλων στα οποία όσοι τα δημιούργησαν και πρωτοστάτησαν σε αυτά είτε αθωώνουν τους εαυτούς τους (παραγραφή) είτε φυγαδεύονται ώστε να μην τύχει και μιλήσει “κατά λάθος” κάποιος από αυτούς είτε μέσω της καθυστέρησης της “δικαιοσύνης” επέρχεται η παραγραφή τον όσων έχουν κάνει. Και οι μόνοι που ίσως διωχθούν είναι όσοι δεν γνωρίζουν τίποτα και μπλέχτηκαν στην όποια υπόθεση είτε από παραλείψεις τους είτε λόγο ότι είδαν την πίτα και τόλμησαν και αυτοί να απλώσουν το χέρι να πάρουν κάποιο ψίχουλο.

Την ίδια στιγμή το ίδιο σύστημα φέρεται εκδικητικά σε όσους ζητάνε όσα δικαιούνται ή αγωνίζονται για κάτι καλύτερο.

Μια νεαρή κρατούμενος , η Χριστίνα Κυρημοπούλου που βρίσκεται στη φυλακή ουσιαστικά από τα δεκατρία της, χωρίς οικογένεια και αγράμματη, που δεν έχει καν ταυτότητα, ούτε ληξιαρχική πράξη, είχε κάνει αίτηση για συγχώνευση των ποινών της και το δικαστήριο την έκανε δεκτή. Με την επιστροφή της στις φυλακές Κορυδαλλού οι "σωφρονιστές" της, επιχείρησαν να της κάνουν κολπική εξέταση. Η Χριστίνα αρνήθηκε, άλλωστε το δικαιούται. Στην αξιοπρέπεια της Χριστινας, απάντησαν με την κτηνωδία της απομόνωσης.

Ενώ την ώρα που εισαγγελέας ζήτησε την παράταση της κράτησης ανηλίκου για ακόμα 6 μήνες που συνελήφθη στα επεισόδια του περασμένου Δεκεμβρίου εξαντλώντας την αυστηρότητά της ελληνικής Δικαιοσύνης ενώ αδρανεί μπροστά σε γεγονότα που πλήττουν ανεπανόρθωτα το δημόσιο βίο (οι πρωταγωνιστές του σκανδάλου της Siemens διαφεύγουν στο εξωτερικό παρακάμπτοντας τον ελληνικό νόμο και οι «εγκέφαλοι» υποθέσεων όπως το Βατοπέδι και τα Ομόλογα παραμένουν ελεύθεροι.).

Η δικαιοσύνη εν τέλει δεν είναι τυφλή, ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ.

ΣΕ ΜΙΑ ΑΣΤΙΚΗ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ” Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΝΙΩΘΕΙ ΟΤΙ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΗΣ .

ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΝΕΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΣ ΟΣΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΤΟΥΣ


Πηγή:

tvxs.gr

tvxs.gr

athens.indymedia.org




Στον απόηχο του συλλογικού δράματος όμως που βιώνουν χιλιάδες μετανάστες στη χώρα μας, όταν παραβιάζονται συστηματικά οι θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές τους ελευθερίες, συνυπάρχουν και οι ατομικές τραγωδίες, σαν αυτές των 45 συλληφθέντων μεταναστών από την πορεία της Παρασκευής.
Παρασκευή απόγευμα φθάνει η ομάδα Νομικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών στη ΓΑΔΑ όπου κρατούνται οι συλληφθέντες.
Μετά από 6 ώρες αναμονής, εισέρχεται στο κτίριο, τα αίματα στο ασανσέρ και στο πάτωμα του 6ου ορόφου είναι ενδεικτικά της «φιλοξενίας» που επιφύλαξαν οι αρχές στους συλληφθέντες μετανάστες.
Το αυτόφωρο ορίζεται για το πρωί του Σαββάτου.
Οι μετανάστες περνούν όλο το πρωινό μέσα στις κλούβες με χειροπέδες, εμφανώς καταπονημένοι και φοβισμένοι.
Το απόγευμα ο εισαγγελέας απαγγέλει κατηγορίες στους συλληφθέντες, μεταξύ αυτών ο 13χρονος Εμντί Α. από το Μπαγκλαντέζ.
Προχωρά στο εσωτερικό του κτιρίου της Ευελπίδων δεμένος με χειροπέδες - όπως άλλωστε προσιδιάζει σε κάθε επικίνδυνο κακοποιό- με βλέμμα ανάμικτο απορίας και τρόμου στραμμένο προς τους συγκεντρωμένους δημοσιογράφους και τους δικηγόρους.
Είναι ασυνόδευτος, έχει έρθει μόνος του στη χώρα και δεν έχει χαρτία, είναι δηλαδή «ένας επικίνδυνος λαθρομετανάστης, απ’ αυτούς που μας κλέβουν τις δουλειές και διαπράττουν εγκλήματα» σύμφωνα με το κυριάρχο στερεότυπο.
Εξάλλου απ’ ότι φαίνεται η ταυτότητα «μετανάστης» υποκαθιστά την ταυτότητα «παιδί».
Οι κατηγορούμενοι παίρνουν αναβολή για την Τρίτη, οι περισσότεροι αφήνονται ελεύθεροι, ο Εμντί όχι.
Παρά την απόφαση του εισαγγελέα να άρει την κράτηση του, η Αστυνομία αποφασίζει έκνομα την κράτηση του στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και κάνει πρόταση απέλασης.
Η νομοθεσία για την περίπτωση των ασυνόδευτων ανήλικων αλλοδαπών προβλέπει ότι αναλαμβάνει την προσωρινή εποπτεία τους ο εισαγγελέας ανηλίκων και ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση δικαιούται να κάνει αίτηση ασύλου και να εξασφαλίσει την παραμονή του στη χώρα.
Αλλά προφανώς «οι νόμοι είναι για να παραβιάζονται» ακόμα και από τους λειτουργούς τους. Κάποτε ο Μενέλαος Λουντέμης έγραψε για ένα παιδί που μετράει τ’ άστρα, αυτές τις μέρες ένα άλλο παιδί μετράει κάγκελα και η δημοκρατία μας τις πληγές της.

Μαρία Λούκα

Broken heart in love  

Posted by KIKO in

Lonely love  

Posted by KIKO in

Freedom  

Posted by KIKO in

Πολυπλοκότητα  

Posted by KIKO in

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΡΕ ΣΤΑΜΑΤΗ...  

Posted by KIKO in

ΕΝΑΣ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟ ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΕΣΗΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΣΤΙΣ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ
ΜΟΛΙΣ ΥΠΑΡΞΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΤΑΜΑΤΗ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΛΕΓΕΣ

"ΜΕΣΑ ΣΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΝΗ
ΟΡΘΙΟ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΣΟΥ ΦΩΝΑΖΩ ΜΑ ΕΣΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ
ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ
ΠΟΥ ΣΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΚΙ ΕΓΩ ΞΕΝΟΣ ΣΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ΕΛΛΑΣ"

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...

ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ


Τη πρώτη μέρα θα φορέσουνε οι μπάτσοι χειροπέδες στο λαιμό τους
και τα παιδάκια θα ξεράσουνε το γάλα στων μανάδων τα βυζιά
οι δικαστές θα φυλακίσουνε ισόβια τον άγνωστο θεό τους
κι οι ποιητές θα αφιερώσουν τα τραγούδια τους σε μπάσταρδα γατιά.
Ημέρα δεύτερη κι οι δάσκαλοι θα κάψουν τα ανέραστα χαρτιά τους
τη τρίτη μέρα οι παπάδες θα βαφτίσουνε τα αγέννητα μωρά
οι στρατηγοί με τα παράσημα ξεβράκωτοι θα αρμέξουνε τα αυγά τους
και μαύρα φίδια θα ξαπλώσουνε με νάζι στα προεδρικά σκαλιά.

Έτσι θα γίνει, έτσι θα γίνει
έτσι ακριβώς όπως στο λέω, όπως στο λέω έτσι θα γίνει
γιατί αν δε γίνει, γιατί αν δε γίνει
σε μία νύχτα θα τα κάνουμε εμείς γυαλιά καρφιά.

Τέταρτη μέρα τα αγάλματα το σκάνε από τις βίλες των ευνούχων
εφημερίδες ραδιόφωνα κανάλια δίχως προφυλαχτικά
τη πέμπτη μέρα φοιτητές κάνουν εκπαίδευση σε κόρες τραπεζούχων
κι οι στρατιώτες απολύονται και παίρνουν για ενθύμιο τη σκοπιά.
Την έκτη μέρα ο υπουργός με τη τσατσά τον ζιγκολό και τον χειρούργο
πιάνουν δουλειά επτά με τρείς στο εργοστάσιο πού 'χει κάρβουνο λευκό
το κόμμα πάει οριστικά διακοπές σ' ένα χοτέλ του Ακαπούλκο
και την εβδόμη οι σημαίες κολυμπάνε με γιαούρτι στον αφρό.

1) ΜΕΘΑΩ ΣΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ (1989)
http://rapidshare.com/files/66486204/ME8AW.rar

2)AΠΟΔΡΑΣΗ (1991)
http://rapidshare.com/files/66486203/APODRASH.rar

3)ΑΓΡΙΟ ΠΛΗΘΟΣ(1994)
http://rapidshare.com/files/66888534/agrioplh8os.rar

4)ΤΕΤΡΑΠΛΟ CD LIVE ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ΧΕΡΙ ΜΕ ΧΕΡΙ

Α)ΟΝΕΙΡΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ.. ΤΟ ΕΡΩΤΟΒΡΟΧΙ
http://rapidshare.com/files/66892172/01._to_erwtobroxi.rar

Β)ΟΝΕΙΡΟΥ ΧΡΩΜΑΤΑ.. ΤΟ ΚΑΡΕ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
http://rapidshare.com/files/66954433/02._to_kare_twn_oriwn.rar

Γ)ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ.. VENCEREMOS
http://rapidshare.com/files/66953990/03._VENCEREMOS.rar

Δ)ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ Ο ΚΑΠΝΟΣ.. ΠΡΙΝ ΤΟ ΧΑΡΑΜΑ
http://rapidshare.com/files/66953536/04._prin_to_xarama.rar

ΒΙΒΛΙΑΡΑΚΙ 4πλού cd
http://rapidshare.com/files/66952695/covers.rar

Η Χριστίνα Κυριμοπουλου είναι τσιγγάνα και κρατείται στις φυλακές από 14 - 15 ετών για κλοπές που έκανε με άλλους ανήλικους τσιγγάνους., αρνείται την σωρεία των κλοπών, δέχεται μερικές στις ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών.

Τώρα έχει ποινές 8 χρόνων και κανονικά πρέπει σε λίγους μήνες να αποφυλακιστεί.

Όμως δεν έχει που να πάει, πάλι στο δρόμο θα καταλήξει με πρεζόνια, αν δεν βρεθεί ένα κατάλληλο περιβάλλον να τη στηρίξει , να της βρει μια δουλεία. Να την μορφώσει,. είναι αγράμματη.

Έχει σοβαρά προβλήματα, είναι μόνη χωρίς χρήματα, ρούχα ...τίποτα.

Η επιμελήτρια ανηλίκων που την παρακολουθεί είναι πολύ καλή , αλλά τι να κάνει μόνη της, όταν η φυλακή έπρεπε να τη στείλει για αρχή σε κλινική ψυχικής υγείας διότι. κάνει συνέχεια απόπειρες αυτοκτονίας..

Αν συνεχίσει έτσι , το μόνο που της απομένει είναι ο θάνατος…

Το υπουργείο δικαιοσύνης καλύτερα να ασχοληθεί με τις ανθρώπινες στοιβαγμένες ψυχές...κι όχι με τις βιτρίνες του Κολωνακίου

ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙ’ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

ΕΣΕΙΣ ΜΙΛΑΤΕ ΓΙΑ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΒΙΤΡΙΝΕΣ


Ακολουθει συνέντευξη με την δικηγόρο της Χριστίνας , Χρύσα Πετσιμέρη, στο tvxs.gr.


Την υπόθεση της Κωνσταντίνας Κούνεβα κατάφερε να περάσει ως διεθνή αίτηση (international petition) το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας. Αυτό σημαίνει ότι θα γίνει συλλογή υπογραφών σε παγκόσμιο επίπεδο προκειμένου να ασκηθούν πιέσεις στις ελληνικές αρχές για απόδοση δικαιοσύνης.

Στόχος είναι να συγκεντρωθούν τουλάχιστον 10.000 υπογραφές μέχρι την εργατική Πρωτομαγιά, ημερομηνία κατά την οποία θα παραδοθούν στον Υπουργό Εσωτερικών της Ελλάδας.

Ο διαδικτυακός τόπος είναι:

http://www.amnesty.org.gr/kouneva.htm

TO ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.
Η ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ LINK

" Διερευνήστε την επίθεση εναντίον συνδικαλίστριας

Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μετανάστρια από τη Βουλγαρία και συνδικαλίστρια, δέχθηκε εκτεταμένα χτυπήματα όταν της επιτέθηκαν στις 22 Δεκεμβρίου 2008 στην Αθήνα. Η επίθεση πιθανώς συνδέεται με την συνδικαλιστική της δράση, την απαίτησή της για βασικά δικαιώματα για τις μετανάστριες και την επακόλουθη, σύμφωνα με μαρτυρίες, κλιμάκωση της έντασης μεταξύ της Κούνεβα και των εργοδοτών της.

Ως αποτέλεσμα της επίθεσης, στην οποία δύο άτομα έριξαν θειικό οξύ στο πρόσωπό της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα έχασε ολοκληρωτικά την όρασή της στο ένα μάτι, και έμεινε με μερική όραση στο άλλο. Οι φωνητικές χορδές της επίσης υπέστησαν σοβαρή βλάβη. Παρέμεινε σε κωματώδη κατάσταση για αρκετές ημέρες και η νοσηλεία της συνεχίζεται ακόμα. Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, που εργάστηκε ως ιστορικός στη Βουλγαρία, ήρθε στην Ελλάδα το 2001 για να μπορέσει να πληρώσει την ιατρική περίθαλψη του γιου της. Εργαζόμενη ως καθαρίστρια, συμμετείχε στις δραστηριότητες του συνδικάτου, απαιτώντας βασικά δικαιώματα για τους μετανάστες, καταφέρνοντας να γίνει τελικά Γενική Γραμματέας της Παννατικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού.

Σε διάφορες περιπτώσεις, η Κωνσταντίνα Κούνεβα επέκρινε τις πρακτικές που σύμφωνα με πληροφορίες χρησιμοποιούνται από τους εργοδότες για να εκμεταλλεύονται τους εργαζομένους, συμπεριλαμβανομένων των καθυστερήσεων στην πληρωμή των μισθών και την έλλειψη πληρωμής της κοινωνικής ασφάλειας των εργαζομένων, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες. Μετά την ανάληψη της θέσης ως Γενικής Γραμματέως, άρχισε να λαμβάνει ανώνυμα απειλητικά τηλεφωνήματα. Το συνδικάτο έχει αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι που παλεύουν για τα δικαιώματά τους απειλούνται και μετατίθενται εκ νέου σε εργασίες υπό ακόμα πιο δυσμενείς όρους.

Η επίσημη έρευνα της αστυνομίας για εγκληματική ενέργεια είναι εν εξελίξει, αν και τα αρχικά συμπεράσματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν είναι ούτε λεπτομερής ούτε αντικειμενική. Η Διεθνής Αμνηστία ανησυχεί για το γεγονός ότι η αρχική φάση της έρευνας εστίασε στις άσχετες λεπτομέρειες της προσωπικής ζωής της Κωνσταντίνας και απέτυχε να λάβει υπόψη τις δραστηριότητές της ως συνδικαλίστριας, ως πιθανό κίνητρο για την επίθεση.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει ότι θα πραγματοποιηθεί μια λεπτομερής και αμερόληπτη έρευνα σχετικά με την επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Υπογράψτε την αίτηση απαιτώντας την κατάλληλη έρευνα σχετικά με την επίθεση στην συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα"


Νέο έγγραφο εξέδωσε η Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης της Κ. Μακεδονίας καλώντας για μυστική κατάθεση τους καθηγητές που συνόδευσαν μαθητές σε πορείες διαμαρτυρίας κατά τα γεγονότα του περασμένου Δεκέμβρη. Με το νέο έγγραφο ο Δ/ντης Β/θμιας Εκπαίδευσης Χαλκιδικής, Περσυνάκης Εμμανουήλ, καλεί για μυστική κατάθεση τους καθηγητές στα πλαίσια της προκαταρκτικής έρευνας εντοπισμού του υπεύθυνου για τη διαρροή του εγγράφου του Δεκεμβρίου με το οποίο ο αναπληρωτής προϊστάμενος ζητούσε εξηγήσεις για τη συμμετοχή σχολείου σε κινητοποιήσεις.

Το ντοκουμέντο δημοσιεύεται σήμερα από το respentza.blogspot.com και γράφει:

«Περιφ/κη Δ/νση Π. & Δ. Εκπ/σης Κ. Μακεδονίας
Δ/νση Δ/θμιας Εκπ/σης Ν. Χαλκιδική
Τμήμα Διοικητικών Θεμάτων

Πολύγυρος, 16-03-2009

ΘΕΜΑ: «Κλήση μάρτυρα για εξέταση»

Στα πλαίσια της προκαταρτικής έρευνας που ενεργούμε με βάση και τις διατάξεις του αρθρ. 125 του νόμου 3528/07 και την παραγρ. Ε’ του Π.Δ. 47/06 προκειμένου να διαπιστωθούν οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διέρρευσε σε τρίτους το υπ’ αριθμόν 02/11-12-08 εμπιστευτικό έγγραφο του Γραφείου Δ.Δ.Ε. Ν. Χαλκιδικής, σας καλούμε να παρουσιαστείτε ενώπιον μας την Δευτέρα 23/03.2009 στο Γραφείο της Δ/θμιας Εκπαίδευσης Ν. Μουδανιών (Εμπορικό Κέντρο ΕΑΣ) και ώρα 9.30 π.μ. προκειμένου να καταθέσετε ανωμοτί ως μάρτυρας. Κατά την προσέλευση σας πρέπει να έχετε μαζί σας και το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας. Επισημαίνεται ότι η κατάθεση μάρτυρα είναι μυστική.

Ο Δ/ντης της Δ/νσης Β/θμιας Εκπ/σης Ν. Χαλκιδικής
Περσυνάκης Εμμανουήλ.»

Πηγές: respentza.blogspot.com
http://www.tvxs.gr/v8297

Η τελευταία επιστολή της Κατερίνας Γκουλιώνη, που "βρέθηκε νεκρή" το πρωί της 18ης Μάρτη, στο καράβι που τη μετέφερε κατά την πειθαρχική μεταγωγή της από τις φυλακές της Θήβας στην Αλικαρνασσό. Ήταν δεμένη με χειροπέδες πισθάγκωνα και χτυπημένη στο πρόσωπο.

Είμαι 41 ετών σήμερα, εξαρτημένη από την ηρωίνη από τα 17 μου. Τόσα χρόνια αρρώστια και εξάρτηση από μία ουσία που αν δεν την είχα δε θα μπορούσα να είμαι όρθια για να δύναμαι να εργαστών, για να μπορέσω να ζήσω...

Τον χειρότερο εφιάλτη, όμως, που οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης, δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι θα τον ζήσω έτσι όπως τον ζω και όπως καθημερινώς απειλούμαι ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να υποστώ.

Αυτό το «αυτονόητο συνεπακόλουθο της εξάρτησης», λοιπόν, είναι η φυλάκιση η οποία, ουσιαστικά σημαίνει την αιχμαλωσία και την ομηρία μου από τους δεσμοφύλακες που ελέγχουν κι επεμβαίνουν ακόμη και στα γεννητικά μου όργανα και στ’ απόκρυφα σημεία του σώματός μου.

Όποτε μπαίνω στην φυλακή είτε γιατί εισάγομαι πρώτη φορά είτε γιατί επιστρέφω από δικαστήριο είτε γιατί πήγα νοσοκομείο δέχομαι την εξής επίθεση, η οποία ονομάζεται «έρευνα»:

Η δεσμοφύλακας με υποχρεώνει να βγάλω όλα μου τα ρούχα, με βάζει να σκύψω, ν’ ανοίξω τους γλουτούς, να βήξω και παρατηρεί τον πρωκτό μου. Πολλές φορές βρίσκει ευκαιρία να παρατηρήσει γυμνό σώμα και με κοιτάει καλά καλά, μου φέρεται προσβλητικά, ειρωνικά,
θρασύτατα, σα να’ μαι το τελευταίο σκουπίδι.

Μετά μου δίνουν άλλα ρούχα, από την αποθήκη τους, παράτερα και εξευτελιστικά, μου παίρνουν το σουτιέν γιατί, λέει, «απαγορεύεται» να το φοράω στην απομόνωση γιατί λέει, δήθεν μπορεί να…αυτοκτονήσω μ’ αυτό, μου δίνουν παπούτσια μεγαλύτερο μέγεθος απ’ το δικό μου και περπατάω σαν παλιάτσος και με οδηγούν στο φαρμακείο. Εκεί, με βάζουν να καθίσω σε γυναικολογική καρέκλα και η δεσμοφύλακας βάζει το δάχτυλό της στο αιδοίο μου μέσα στον κόλπο. Στην συνέχεια υποχρεούμαι να ουρήσω μπροστά στην δεσμοφύλακα για να κάνουν το ναρκωτέστ.

Μια φορά, στο χαρτί που ήταν τοποθετημένο στην γυναικολογική καρέκλα όπου μ’ έβαλαν να κάτσω είδα μία τρίχα από προηγούμενη ερευνηθείσα. Η αποστείρωση στα εργαλεία τους είναι κάτι που ενίοτε θυμούνται. Σε άλλες βάζουν διαστολείς και σκουριασμένους, πολλές φορές, τους βάζουν το δάχτυλό τους και συγχρόνως πιέζουν προς τον ορθό ή και από επάνω στη βουβωνική χώρα σε σημείο που η κρατούμενη να πονάει. Τα ειρωνικά σχόλια και τα σόκιν «αστειάκια» των δεσμοφυλάκων δεν λείπουν από το «ρεπερτόριό» τους…

Προσφάτως που αρνήθηκα την κολπική έρευνα και από τον γυναικολόγο, διότι ανεξαρτήτου μορφώσεως, ειδικεύσεως και μορφωτικού επιπέδου το να σου χώνει ο καθείς τα δάχτυλά του είναι τουλάχιστον «απρεπές», θα έλεγα, και ζητούσα υπερηχογράφημα, με απείλησαν ότι θα με δέσουν όλη νύχτα με τη χειροπέδα στο κάγκελο και αυτή την απειλή συγκεκριμένα την ξεστόμισε η δεσμοφύλακας που τελεί χρέη…νοσοκόμας στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών Ελεώνα Θηβών (Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.) Γκαβάνα Στέλα παρουσία της υπαρχιφύλακα Σαμπάνη Σωτηρίας, μου είπε πως αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να δεχτώ την κολπική κι αυτή που δεν είναι, είναι «άλλο πράμα». Εν ολίγοις αυτό που μου είπαν και λένε είναι ότι αφού είμαι κρατούμενη πρέπει να μου κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδράω.

Με οδήγησαν στην υποδιευθύντρια Καφρίτσα Αγλαϊα, η οποία μου είπε πως αφού αρνούμαι την κολπική έρευνα ότι βρεθεί από ναρκωτικά στην φυλακή θα το χρεώσει σ’ εμένα και πως θα με κρατήσει πολλές ημέρες στην απομόνωση.
Όταν της ζήτησα να μου κάνει υπερηχογράφημα διότι δεν αντέχω άλλο αυτόν τον βιασμό της κολπικής μου είπε πως δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Της απάντησα ότι δεν είμαι υποχρεωμένη να πληρώνω εγώ τη δική τους ανεπάρκεια και με οδήγησαν στην απομόνωση όπου ούτως ή άλλως θα με οδηγούσαν, κάνοντας κολπική ή μη.

Στην απομόνωση με έκλεισαν σ’ εάν κελί όπου έπρεπε να χτυπάω το κουδούνι για να’ ρθει η δεσμοφύλακας να μου ανοίξει να πάω στην μία τουαλέτα που είναι κοινή για όλες τις κρατούμενες στον χώρο αυτόν και παρακολουθούμενη από κάμερα.

Την ώρα της αφόδευσης σε παρακολουθεί η δεσμοφύλακας από την κάμερα κι όταν δει τα περιττώματά σου τότε της ζητάς την άδεια να τραβήξεις καζανάκι.

Εκτός του ότι είμαι αναγκασμένη να κάνω την ανάγκη μου μπροστά σε δεσμοφύλακα είμαι υποχρεωμένη να κάνω 8 αφοδεύσεις για να με βγάλουν από την απομόνωση αλλά κι αυτό, πάλι,
εξαρτάται από τις διαθέσεις τους.

Οι περισσότερες κρατούμενες αναγκάζονται να παίρνουν καθαρτικό για να επιτύχουν αυτές τις κενώσεις και αρκετές φορές είτε δεν έρχεται η δεσμοφύλακας να τους ανοίξει την πόρτα είτε είναι άλλη κρατούμενη στην τουαλέτα και στην κυριολεξία ενεργούνται επάνω τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιες δεσμοφύλακες τις εξευτελίζουν γιατί ενεργήθηκαν επάνω τους ή τους λένε απειλητικά ότι «εδώ είναι Θήβα και το κουδούνι για να πας τουαλέτα θα το χτυπάς όταν έχεις μεγάλη ανάγκη», την οποιά «μεγάλη ανάγκη» την κρίνει η δεσμοφύλακας ή της λένε με δυσφορία «πάλι τουαλέτα θέλεις;» και άλαλ τέτοια με ανείπωτη απανθρωπιά και σαδισμό.

Μου έχει συμβεί να μη μου ανοίγει η δεσμοφύλακας την πόρτα του κελιού για να πάω στην τουαλέτα και ανγκαζόμουν να ουρώ σε πλαστικό μπουκάλι νερού και αργότερα να έχω πρόβλημα με το έντερό μου από την συγκράτηση των κοπράνων. Στο τέλος, έφτασα στο σημείο να κλωτσάω την πόρτα του κελιού για να μου ανοίξει, να μου φέρεται προκλητικά και υποτιμητικά και επειδή την αποκάλεσα «κότα» έγραψε μία ψευδή αναφορά (η κα Δανιηλίδου Χαρίκλεια ει΄ναι η εν λόγω δεσμοφύλακας) σε συνεργασία με τον αρχιφύλακα Γαλάνη Ιωάννη που ήταν υπηρεσία εκείνη την ημέρα και σε αυτόν αναφερόταν η κα Δανιηλίδου, με πέρασα πειθαρχικό κι ο υποτελής σε αυτούς, εισαγγελέας Πρασσάς Γεώργιος με τιμώρησε με πειθαρχική ποινή εγκλεισμού σε κελί της απομόνωσης για πέντε μέρες με, επιπροσθέτως παράνομη, στέρηση καφέ, τσιγάρου και τηλεφώνου.

Πειθαρχικό το οποίο παραγράφεται σε δυο χρόνια πράγμα που σημαίνει πως εκτός του μαρτυρίου που υπέστην δεν θα αποφυλακισθώ με υφ’ όρων απόλυση, δεν θα πάρω άδεια και οι άρρωστοι γονείς μου και η 21χρονη κόρη μου θα περιμένουν πολύ για να με δουν και να τους στηρίξω.

Όλα αυτά συνέβησαν στη γυναικεία φυλακή Κορυδαλλού, αλλά αυτοί οι κύριοι υπηρετούν σήμερα στη Θήβα όπως και ο αρχιφυλακεύων Κοράκης Παναγιώτης, ο οποίος στην εδώ απομόνωση της Θήβας μου είπε πως παρ’ όλες τις 8 κενώσεις κλπ δικαιούται «βάσει του εσωτερικού κανονισμού» να με κρατήσει έξι ημέρες στην απομόνωση. Ο εσωτερικός κανονισμός δεν γράφει κάτι τέτοιο, αντίθετα λέει πως η τριήμερη κράτηση στην απομόνωση γίνεται μ’ εντολή εισαγγελέα και παρατείνεται εφόσον έχουν βρεθεί απαγορευμένες ουσίες στο σώμα του κρατούμενου και δεν μπορούν να αφαιρεθούν…

Μπάνιο δεν μπορείς να κάνεις στην απομόνωση –ειδικό χώρο κράτησης τον ονομάζουν λες και αλλάζοντας όνομα σε κάτι παύει και η φρίκη- γιατί όταν τύχει να έχει ζεστό νερό δεν είναι εκεί η δεσμοφύλακας και όταν είναι εκεί μπορεί να σε βγάλει από το κελί για να κάνεις μπάνιο, το νερό να είναι κρύο και να επιμένει πως είναι ζεστό βγάζοντάς σε τρελή.

Όταν και αν κάνεις μπάνιο σε παρατηρεί. Έτσι, μένουμε χωρίς μπάνιο για 7 μέρες και άνω. Καφέ, νερό υποχρεούσαι να παραγγείλεις μόνο από το καφενείο της φυλακής το οποίο λειτουργεί για τους δεσμοφύλακες και δουλεύουν σε αυτό κρατούμενες. Την τελευταία φορά που κρατήθηκα στην απομόνωση πλήρωσα 20 ευρώ στο καφενείο. Με αυτά τα χρήματα μπορούσα να περάσω περίπου είκοσι μέρες αγοράζοντας καφέ, ζάχαρη κλπ ενώ τα πλήρωσα μέσα σε πέντε μέρες. Αλλά εδώ η διαχείριση των χρημάτων μας εξαρτάται από τις ορέξεις της υπηρεσίας του Κ.Κ.Γ.Ε.Θ.

Όταν λοιπόν, αποφασίσουν οι ασύδοτοι βασανιστές μας να μας βγάλουν από την απομόνωση πρέπει να περάσουμε το ίδιο μαρτύριο της σωματικής έρευνας και της κολπικής εισβολής. Αυτό το ίδιο μαρτύριοι της έρευνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να μου το κάνουν και στο θάλαμο, όπου μένω, όταν υπάρχει υπόνοια για ύπαρξη απαγορευμένων ουσιών. Μπαίνουν μέσα στο θάλαμο, μας ξυπνάνε, μας κάνουν σωματική και κολπική έρευνα, μας βγάζουν έξω από τον θάλαμο και ανακατεύουν όλα μας τα πράγματα πετώντας τα κάτω. Μετά χάνουμε πράγματα μας γιατί τα πετάνε ή τα παίρνουν και πρέπει να τακτοποιήσουμε ολόκληρο το θάλαμο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε…

Κάποτε ήμουν άνθρωπος με όνειρα, με όρεξη για μάθηση, με κερδοφόρα επιχείρηση, με όρεξη για δημιουργία.
Σήμερα, όλος αυτός ο πόνος, η κακοποίηση, ο βιασμό του σώματος και της ψυχής που έχω υποστεί με κάνουν να ονειρεύομαι πως τους σκοτώνω όλους αυτούς που πληρώνονται για να βασανίζουν αδύναμους ανθρώπους.

Σφίγγοντας τα δόντια σιγοψιθυρίζω «και για το πείσμα σας, γουρούνια, θα αντέχω» ελπίζοντας να έρθει κάποια μέρα που θα σταμτήσουν να απλώνουν τα βρώμικα, διεστραμμένα χέρια τοςυ επάνω σε αδύναμους ανθρώπους. Το ξέρω πως ο κόσμος δεν αλλάζει, ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΖΕΤΑΙ, όμως, φτάνει να μην αδιαφορούμε.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεπεράσω
τα όσα υπέστην και υπόκειμαι μεσα στη φυλακή.

Γκουλιώνη Κατερίνα

Ενημέρωση για Λάρισα  

Posted by KIKO in

Σήμερα στην πόλη της Λάρισας συγκεντρώθηκαμε 100-150 αναρχικοί και αντιεξουσιαστές σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγωνιστή κρατούμενο Βαγγέλη Πάλη που δικαζόταν για "στάση" και "απόπειρα απόδρασης".

Με μία γελοία αφορμή (τοποθέτηση ενός κάδου στον δρόμο και 1-2 σπρωξίματα), οι ένστολοι τραμπούκοι των ΜΑΤ επιτέθηκαν με μεγάλη βιαιότητα στους συγκεντρωμένους χτυπώντας και ποδοπατώντας κάποιους-ες από αυτούς-ες.(2 συντρόφισσες μεταφέρθηκαν αρκετά χτυπημένες στο νοσοκομείο).Στην συνέχεια και ενώ οι συγκεντρωμένοι προσπάθησαν να ανασυγκροτηθούν μπροστά στο κτίριο της Ιατρικής τα ΜΑΤ επιτέθηκαν ξανά,αυτή τη φορά χωρίς καμμία αφορμή και χρησιμοποιώντας πιστόλια δακρυγόνων κυνήγησαν τον κόσμο και έκαναν προσαγωγές.Ένα κομμάτι των συγκεντρωμένων διασκορπίστηκε στην πόλη της Λάρισας και ένα άλλο κατέφυγε στον χώρο της ιατρικής σχολής.

Ωστόσο η επίδειξη πυγμής από το κράτος και τους λακέδες του δεν είχε τελειώσει σε αυτό το σημείο.Οι κατασταλτικές δυνάμεις περικύκλωσαν το χώρο της Ιατρικής και διεμύνησαν σε δικηγόρους πως θα φέρουν εισαγγελέα και θα γίνει άρση του ασύλου με μόνο προφανή λόγο την τρομοκράτηση και τον εκβιασμό των συντρόφων που ήταν εκεί αλλά και των αντιστεκόμενων ευρύτερα ,σε συνέχεια του κλίματος κρατικής τρομοκρατίας που στοχοποιεί άμεσα το άσυλο, τους κατειλλημένους χώρους και τους εξεγερμένους συνολικά.
Η δηλωμένη άρνηση του Πρύτανη για άρση του ασύλου δεν εμπόδιζε τον εισαγγελέα και τους επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων να απειλούν όσους βρίσκονταν στον χώρο της Ιατρικής με εισβολή.

Η εισβολή δεν πραγματοποιήθηκε και η κρατική τρομοκρατία δεν κατάφερε να αποτελέσει τον σκοπό της -να εκφοβίσει δηλαδή αγωνιστές- καθώς το ζήτημα και όλα τα ενδεχόμενα αντιμετωπίστηκαν συλλογικά.Ωστόσο ο εκβιασμός πέτυχε σε έν μέρει τον σκοπό του ο οποίος ήταν να μας "κρατήσει στην άμυνα" .
Παρά το γεγονός ότι δεχτήκαμε μία απρόκλητη επίθεση,είχαμε τραυματίες και συλληφθέντες η σκέψη μας και η κίνησή μας αναγκαστικά επικεντρώθηκε στο ζήτημα της επαπειλούμενης εισβολής και όχι σε πιθανές άμεσες κινήσεις είτε απάντησης για την απρόκλητη επίθεση είτε αλληλεγγύης στους συλληφθέντες.

Η νέα κρατική ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση απέκτησε σήμερα στην Λάρισα την υλική της μορφή ,έκανε το πρώτο βήμα.
Στο χέρι μας είναι να αποτρέψουμε τα επόμενα.
Σε όλα τα μέτωπα που ανοίγει η αντιεξεγερτική επίθεσης ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ!
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1008506

Αργοπεθαίνεις  

Posted by KIKO in

«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε ημέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλά σε όποιον δεν γνωρίζει.


Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο από το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.


Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις ημέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.


Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.


Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής».

Pablo Neruda

Δίστασε πολύ προτού αποδεχθεί την πρόσκληση των Ισραηλινών να του απονεμηθεί το λογοτεχνικό Βραβείο της Ιερουσαλήμ. Από την ομιλία που εκφώνησε είναι φανερό γιατί.

Ήλθα σήμερα στην Ιερουσαλήμ ως συγγραφέας, δηλαδή ως επαγγελματίας αφηγητής ψεμάτων. Σήμερα, όμως, δεν προτίθεμαι να πω ψέματα. Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο ειλικρινής μπορώ. Υπάρχουν κάποιες ημέρες τον χρόνο που λέω την αλήθεια, και σήμερα είναι μία απ΄ αυτές. Επιτρέψτε μου λοιπόν να καταθέσω ένα πολύ προσωπικό μήνυμα. Κάτι που έχω πάντα στο μυαλό μου όταν γράφω μυθιστορήματα. Δεν έχω φτάσει να το γράψω σ΄ ένα κομμάτι χαρτί και να το κολλήσω στον τοίχο: θα έλεγα ότι είναι χαραγμένο στον τοίχο του μυαλού μου. Και είναι το εξής:

«Ανάμεσα σ΄ έναν ψηλό, συμπαγή τοίχο και σ΄ ένα αυγό που σπάει πάνω του, θα είμαι πάντα από την πλευρά του αυγού».

Ανεξάρτητα από το πόσο δίκιο έχει ο τοίχος και πόσο άδικο το αυγό, εγώ θα είμαι με το αυγό. Κάποιος άλλος θα πρέπει να αποφασίσει ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο: ίσως ο χρόνος ή η Ιστορία. Αν υπήρχε ένας συγγραφέας που, για οποιονδήποτε λόγο, έγραφε βιβλία που είναι από την πλευρά του τοίχου, τι αξία θα είχαν αυτά τα βιβλία;

Ποιο είναι το νόημα αυτής της μεταφοράς; Μερικές φορές είναι απλό και καθαρό. Οι άνθρωποι που βάζουν βόμβες και τα τανκς και οι ρουκέτες και οι οβίδες λευκού φωσφόρου είναι αυτός ο ψηλός, συμπαγής τοίχος. Τα αυγά είναι οι άοπλοι πολίτες που συντρίβονται και καίγονται και πυροβολούνται από τα παραπάνω. Υπάρχει όμως και ένα βαθύτερο νόημα. Καθένας από μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, είναι ένα αυγό. Καθένας από μας είναι μια μοναδική, αναντικατάστατη ψυχή, κλεισμένη σε ένα εύθραυστο καβούκι. Και καθένας από μας, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, βρίσκεται αντιμέτωπος με έναν ψηλό, συμπαγή τοίχο. Ο τοίχος έχει ένα όνομα: είναι «το Σύστημα». Υποτίθεται ότι το Σύστημα μας προστατεύει, αλλά μερικές φορές αποκτά μια δική του ζωή, και τότε αρχίζει να μας σκοτώνει και να μας βάζει να σκοτώνουμε άλλους- ψυχρά, αποτελεσματικά, συστηματικά.

Ένα πράγμα θέλω να σας πω σήμερα. Είμαστε όλοι ανθρώπινα όντα, άτομα όλων των εθνικοτήτων και των φυλών και των θρησκειών, εύθραυστα αυγά απέναντι σ΄ έναν συμπαγή τοίχο που λέγεται το Σύστημα. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, δεν έχουμε καμιά ελπίδα να νικήσουμε. Ο τοίχος είναι πολύ ψηλός, πολύ δυνατός- και πολύ κρύος. Αν έχουμε οποιαδήποτε ελπίδα, προέρχεται από την πίστη μας στη μοναδικότητα της δικής μας ψυχής και των ψυχών των άλλων, και από τη ζεστασιά που αισθανόμαστε όταν ενώνουμε τις ψυχές μας.

Δεν πρέπει να αφήσουμε το Σύστημα να μας εκμεταλλευτεί. Δεν πρέπει να το αφήσουμε να αποκτήσει τη δική του ζωή. Δεν μας έφτιαξε το Σύστημα: εμείς το φτιάξαμε. Αυτό είχα να σας πω.

Χαρούκι Μουρακάμι

Τελευταία Κυριακή της Αποκριάς σήμερα, προσέξτε όμως καλά τι θα ντυθείτε. Μια αθώα κουκούλα μπορεί να σας οδηγήσει στο εδώλιο. Αν όχι (ακόμη) ως επικίνδυνο για τη δημόσια τάξη, τότε ίσως για "αντιποίηση αρχής".


Ενα φάντασμα πλανιέται τον τελευταίο καιρό πάνω από τις μαζικές κινητοποιήσεις στη χώρα μας: το φάντασμα των κουκουλοφόρων.

Κάτι η εμπειρία του περασμένου Δεκέμβρη (και του δυναμικού φοιτητικού κινήματος του 2006-07), κάτι η οικονομική κρίση κι η επιδιωκόμενη αξιοποίησή της προς όφελος της «επιχειρηματικότητας» σε βάρος της μισθωτής εργασίας, το φόβητρο των ανεξέλεγκτων ορδών που απειλούν την ηρεμία των πολιτών επισείεται όλο και περισσότερο από διάφορες πλευρές.

Από κοντά κι οι προσπάθειες για τη σκλήρυνση της υφιστάμενης νομοθεσίας, με τη μετατροπή της «κουκουλοφορίας» σε ιδιώνυμο αδίκημα.

Η αρχική ιδέα ανήκε -σε ποιόν άλλο;- στον Γιώργο Καρατζαφέρη. «Εμείς έχουμε συγκεκριμένες θέσεις», ανακοίνωσε στη Βουλή κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού (21.12.08). «Πρώτον, ιδιώνυμον αδίκημα η κουκούλα. Οποιος φοράει κουκούλα, κατευθείαν από το αυτί στον εισαγγελέα. Ανεξαρτήτως γιατί τη φοράει». Για τη διασφάλιση της πάση θυσία πάταξης των ασχημονούντων, η ίδια πρόταση προβλέπει ότι «πρέπει να υπάρχουν ειδικής μορφής δικαστήρια που να δικάζουν τους 'κουκουλοφόρους'» - επιστροφή, μ’ άλλα λόγια, σε μια μορφή έκτακτων στρατοδικείων. Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. ήταν άλλωστε σαφέστατος όσον αφορά το σκεπτικό που υπαγόρευσε την εισήγησή του: «Είμαστε εδώ οι 'πολιτικοί ταγοί' του τόπου και δεν θα οδηγούμεθα από τα γεγονότα του πεζοδρομίου».

Αυτά, στο Κοινοβούλιο. Γιατί τη νομική επεξεργασία της ίδιας εισήγησης σε συγκεκριμένη διάταξη την ανέλαβε ένας άνθρωπος πολύ διαφορετικός απ’ τον Καρατζαφέρη: η ομότιμη καθηγήτρια του Παντείου Αλίκη Γιωτοπούλου-Μαραγκοπούλου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου!

Το σχέδιο νόμου που εισηγήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου στον πρόεδρο της Βουλής και στην κυβέρνηση προβλέπει τη θέσπιση ενός νέου άρθρου του Ποινικού Κώδικα (189Α), βάσει του οποίου «όποιος μετέχει ή εμφανίζεται σε δημόσια συνάθροιση με καλυμμένο το πρόσωπο ή διαμορφωμένο κατά τρόπο που να μη διακρίνονται τα χαρακτηριστικά του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δυο μηνών μέχρι ενός έτους», μη εξαγοράσιμη.

Η εισηγητική έκθεση που συνοδεύει την πρόταση δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία για το σκεπτικό του διαβήματος: «Οι κουκουλοφόροι πληθύνονται και οργανώνονται επικίνδυνα», οπότε «το κράτος οφείλει να εξασφαλίσει επειγόντως την ασφάλεια των πολιτών». Η μη εξαγορά των ποινών επιβάλλεται λόγω της «πιθανολογούμενης» (!) ύπαρξης «κοινής χρηματικής πηγής» πίσω από την «οργάνωση ομάδων κουκουλοφόρων», η οποία (υποτίθεται ότι) «καθιστά λιγότερο επώδυνη ή και ανώδυνη τη χρηματική ποινή για το κάθε μέλος της οργάνωσης»...

Δεν λείπει, τέλος, η επίκληση του εξωτερικού εχθρού: «Επιπροσθέτως εθνικοί λόγοι συντρέχουν για την επείγουσα ανάσχεση του φαινομένου διότι τα από τους 'κουκουλοφόρους' δημιουργούμενα έκτροπα χρησιμοποιούνται από τους εχθρούς της χώρας μας ως επιχειρήματα αποδεικτικά της ύπαρξης τρομοκρατίας στην Ελλάδα ή για απόσπαση της προσοχής των πολιτών από σοβαρότατα εθνικά θέματα». Η προληπτική πάταξη των «ταραξιών» συνιστά, μ’ άλλα λόγια, την αναγκαία προϋπόθεση για την υποβολή της νέας γενιάς στην απαραίτητη Εθνική Ηθική Διαπαιδαγώγηση – από τα ΜΜΕ και τους εθνικά ευαίσθητους διανοούμενους, υποθέτουμε, κι όχι απευθείας από το λοχία όπως τον παλιό καλό καιρό.

Ο "εσωτερικός εχθρός"

Ας σοβαρευτούμε. Η όλη φιλολογία περί «κουκουλοφόρων» στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια αφαιρετική -και σε μεγάλο βαθμό αυθαίρετη- ιδεολογική κατασκευή, με την οποία διάφοροι παράγοντες της δημόσιας ζωής (από τα ΜΜΕ ώς τους πολιτικούς) επιχειρούν να οικοδομήσουν την εικόνα (και να ποινικοποιήσουν τις πρακτικές) του αναδυόμενου «εσωτερικού εχθρού».

Στα πρώτα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση, αυτός ο εχθρός είχε τη μορφή των «αριστεροχουντικών», των «άκρων» που (υποτίθεται ότι) συντόνιζαν τη δράση τους σε βάρος της νεοσύστατης δημοκρατίας. Τους διαδέχθηκαν ως φόβητρο οι «εξτρεμιστές», οι «αναρχικοί» (η ιδεολογία των οποίων παραλίγο να ποινικοποιηθεί ως ιδιώνυμο αδίκημα με το νομοσχέδιο Μαγκάκη το 1983), οι «πανκς», οι «γνωστοί-άγνωστοι».

Ηδη σε κρίση νομιμοποίησης τα τελευταία χρόνια, καθώς οι δυναμικές μαζικές αντιστάσεις στη νεοφιλελεύθερη πολιτική όλο και διογκώνονταν, αυτός ο τελευταίος όρος τέθηκε σε πλήρη αχρηστία με το νεανικό ξέσπασμα του Δεκέμβρη. Πώς μπορούν να θεωρηθούν «γνωστοί-άγνωστοι» τόσες χιλιάδες άνθρωποι, πολλοί απ’ τους οποίους κατέβηκαν για πρώτη φορά στους δρόμους; Η ανάγκη μιας νέας ορολογίας κατέστη ως εκ τούτου επιτακτική.

Η παρουσία ανθρώπων με καλυμμένα πρόσωπα στις διαδηλώσεις είναι, φυσικά, αναντίρρητο γεγονός. Η συλλογική υπαγωγή τους στη νομική κατασκευή των «κουκουλοφόρων» μπάζει ωστόσο σε δυο σημεία. Πρώτον, στο αυθαίρετο πακετάρισμα μιας πλειάδας εντελώς διαφορετικών πρακτικών σε μια ενιαία (ποινική) κατηγορία. Και δεύτερον, στην αυθαίρετη σύνδεση της «κουκουλοφορίας» με όλη τη γκάμα των βιαιοτήτων που διαπράττονται εν ώρα οδομαχιών. Η πραγματικότητα, για όσους την έχουν ζήσει στο πεζοδρόμιο κι όχι μέσω των τηλεοπτικών «ζωντανών συνδέσεων», είναι πολύ διαφορετική.

Οι διαδηλωτές που σκεπάζουν τα πρόσωπά τους, το κάνουν για τρεις κυρίως λόγους (εναλλακτικά ή και σωρευτικά): για ν’ αποφύγουν την καταγραφή της ταυτότητάς τους από τις κάμερες των ΜΜΕ και της ΕΛΑΣ, για να προστατευθούν από τα χημικά και, ενδεχομένως, για να τραβήξουν την προσοχή των ΜΜΕ, μετατρέποντας αυτή τους την αμφίεση σε πολιτικό μήνυμα αντίστασης.

Τίποτα από τα τρία δεν συνιστά αδίκημα. Πρόκειται, αντίθετα, είτε για απολύτως νόμιμα μέτρα αυτοπροστασίας (από το χημικό πόλεμο της ΕΛΑΣ και τα αδιάκριτα βλέμματα – ας μην ξεχνάμε ότι στους δυνητικούς θεατές μιας διαδήλωσης περιλαμβάνονται δυσφορούντες γονείς, αντιφρονούντες εργοδότες ή προϊστάμενοι και, φυσικά, οι υπηρεσίες ασφαλείας) είτε για καθόλα θεμιτή επιδίωξη προβολής και μετάδοσης του επιθυμητού επικοινωνιακού μηνύματος.

Οσοι παρακολούθησαν από κοντά τις συγκρούσεις του Δεκέμβρη παρατήρησαν άλλωστε ότι στις επιθέσεις κατά των αστυνομικών πρωταγωνιστούσαν συχνά όχι «κουκουλοφόροι» αλλά νέοι με ακάλυπτα πρόσωπα. Εξ ιδίας πείρας, μπορούμε να βεβαιώσουμε πως το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και παλιότερα. Συχνά, μάλιστα, η κάλυψη του προσώπου των «ταραξιών» γινόταν με προτροπή των οπαρατέρ και των φωτορεπόρτερ, που δεν ήθελαν η εκ μέρους τους καταγραφή των επεισοδίων να ισοδυναμεί με χαφιεδισμό των μικρών και μεγάλων πρωταγωνιστών τους.

Εξίσου παραπλανητικό είναι και το «τεχνικό» σκέλος της υπόθεσης. Οπως διαπιστώνουμε από το «νομοσχέδιο» της κυρίας Μαραγκοπούλου, στην κατηγορία της «κουκούλας» μπορούν να τσουβαλιαστούν τα πιο ετερόκλητα μέσα ένδυσης ή αυτοπροστασίας που συναντάμε συνήθως στις διαδηλώσεις: νεανικά φουτεράκια της μόδας με κουκούλα, κασκόλ, χάρτινες υγειονομικές μάσκες, επαγγελματικές μάσκες μπογιατζήδων, γυαλιά οξυγονοκολλητή, κράνη μοτοσικλέτας, αναποδογυρισμένες πλαστικές σακούλες, απλές μπλούζες ή φανέλες τυλιγμένες γύρω απ’ το πρόσωπο, κουκούλες του σκι ή της αποκριάς, καθώς και ποικίλοι συνδυασμοί όλων των παραπάνω.

Τα νομικά αδιέξοδα που συνεπάγεται αυτή η ποικιλομορφία είναι κάτι παραπάνω από προφανή. Ποιό δικαστήριο θα μπορούσε π.χ. να καταδικάσει κάποιον πιτσιρικά επειδή φορούσε κασκόλ ή επειδή το μπουφάν του διαθέτει κουκούλα; Κι από πού κι ως πού η μάσκα αυτοπροστασίας από τα επικίνδυνα χημικά, που η ΕΛΑΣ σκορπά αφειδώς επί δικαίων και αδίκων, μπορεί να συνιστά ποινικό αδίκημα, όταν τη φορά ένας πολίτης που ασκεί απλώς το νόμιμο δικαίωμά του να διαδηλώνει χωρίς να καταλήξει υποχρεωτικά στον πνευμονολόγο;

Το μόνο σίγουρο είναι πως ενδεχόμενη ποινικοποίηση της «κουκουλοφορίας» θα λύσει απλώς ακόμη περισσότερο τα χέρια των αστυνομικών, πολλαπλασιάζοντας τις αυθαίρετες συλλήψεις και σέρνοντας στο εδώλιο κάθε «ενδυματολογικά ύποπτο» διαδηλωτή.

Τα διεθνή παραδείγματα

Αυτά όσον αφορά το νομικό σκέλος του ζητήματος. Γιατί το επικοινωνιακό μπαράζ των τελευταίων μηνών έχει και την «ιστοριογραφική» πτυχή του. Οι κοινωνικοί αγώνες του παρελθόντος, ακούμε διαρκώς, διεξάγονταν πάντα με ακάλυπτα πρόσωπα. Κουκουλοφόροι έδρασαν μόνο στα χρόνια της Κατοχής, ως καταδότες των πατριωτών στα γερμανικά μπλόκα.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός του ΚΚΕ δεν δίστασε μάλιστα ν’ ανακαλύψει (ή να επινοήσει) και μια «ρήση» του Τσε Γκεβάρα, σύμφωνα με την οποία «οι πραγματικοί επαναστάτες δεν θα έπρεπε να κυκλοφορούν με κουκούλες, γιατί τον καιρό της επανάστασης ο λαός θα πρέπει να γνωρίζει στα πρόσωπα των επαναστατών την πρωτοπορία του». Οσο κι αν ψάξαμε πάντως στα άπαντα του θρυλικού κομαντάντε (που, ειρήσθω εν παρόδω, διέπρεπε ο ίδιος στις μεταμφιέσεις...), στάθηκε αδύνατο να εντοπίσουμε τέτοιο τσιτάτο.

Για να διαπιστώσουν τη σχέση της κουκούλας με την επανάσταση, οι σημερινοί κομμουνιστές δεν χρειάζεται άλλωστε να πάνε τόσες δεκαετίες πίσω. Ούτε να επηρεαστούν από τους (προφανώς «οπορτουνιστές») μεξικανούς Ζαπατίστας, που έχουν αναγάγει την κουκούλα σε σύμβολο της πολιτικής τους ταυτότητας και παρέμβασης, τονίζοντας ότι «έκρυψαν τα πρόσωπά τους, για να μπορέσουν να γίνουν ορατοί» απ’ όσους αγνοούσαν την ύπαρξη και τα προβλήματά τους.

Αρκεί μια ματιά στην ενημερωτική ιστοσελίδα «Δίκτυο Αντίσταση» (Red Resistencia) του Κ.Κ. Κολομβίας, καθοδηγητή του υπερπεντηκονταετοούς πλέον αντάρτικου των FARC. Mια ολόκληρη δέσμη αναλύσεων για το φοιτητικό κίνημα της χώρας τιτλοφορείται εκεί «Η κουκούλα των φοιτητών». Πρόσφατο μάλιστα άρθρο του Ειδησεογραφικού Πρακτορείου Νέα Κολομβία (11.9.2008) δε διστάζει να διακηρύξει, ήδη από τον τίτλο του: «Ζήτω οι φοιτητές / φοιτήτριες! Ζήτω η κουκούλα!» (Que vivan los /las estudiantes! Que viva la capucha !)

Η κουκούλα εν Ελλάδι

Ας επιστρέψουμε, όμως, στα καθ’ ημάς. Αντίθετα από την τρέχουσα παραφιλολογία περί «ακάλυπτων προσώπων», ως της διαχρονικά δέουσας μορφής αγώνα, στην πραγματικότητα η εμφάνιση των διαδηλώτών να καλύπτουν τα πρόσωπά τους συμβαδίζει χρονικά με τις αντίστοιχες προσπάθειες των μηχανισμών καταστολής για φωτογραφική καταγραφή τους.

Η πρώτη λακωνική αναφορά που συναντάμε σε υπηρεσιακό εγχειρίδιο, για «λήψιν φωτογραφιών, ιδία των τμημάτων της συγκεντρώσεως εις τα οποία λαμβάνουν χώραν πράξεις ιδιαζούσης σημασίας», χρονολογείται μόλις το 1955 (Αθ. Τασιόπουλος, «Αστυνομία Τάξεως», σ.395). Το 1962 δίνονται οδηγίες «όπως την αστυνομικήν δύναμιν ακολουθή είς αστυνομικός φωτογράφος, προς λήψιν φωτογραφιών επιτιθεμένων κατά των αστυνομικών μελών του όχλου» (Θ. Συρογιάννης, «Θέματα Ασφαλείας», σ.100). Το 1966 προβλέπεται η προληπτική τοποθέτηση φωτογράφων της αστυνομίας «εις δεσπόζοντα σημεία της συναθροίσεως (εξώστας, στέγας, παράθυρα)» κι η κινηματογράφηση των επεισοδίων (Ηλ. Ψυχογιός, «Συναθροίσεις και οχλοκρατικαί εκδηλώσεις», σ.24-26), ενώ το 1969 προστίθενται και οδηγίες για τη χρήση τηλεφακών, ώστε οι «λίαν δραστήριοι» διαδηλωτές να φακελώνονται «άνευ ουδενός κινδύνου» για τα όργανα (Ηλ. Ψυχογιός, «Οχλοκρατικαί εκδηλώσεις», σ.26-7).

Για την αξιοποίηση των φωτογραφιών -ακόμη κι αυτών που δημοσιεύονταν στις εφημερίδες- κατά τις ανακρίσεις στην ασφάλεια, μια πρώτη ιδέα μας δίνουν τα απομνημονεύματα του εκλιπόντος Τάσου Δαρβέρη («Μια Ιστορία της νύχτας», Θεσ/νίκη 1983, σ.35-6).

Καθόλου περίεργο, λοιπόν, που ήδη από τα Ιουλιανά, διαδηλωτές αρχίζουν να καλύπτουν τα πρόσωπά τους για να προστατευτούν όχι μόνο από τα δακρυγόνα αλλά και από την ανεπιθύμητη ταυτοποίησή τους.

«Ο θάνατος του Σωτήρη [Πέτρουλα] έδειξε ότι η επαναστατική πρωτοπορία κινδύνευε πλέον σοβαρά από την αστυνομία, αλλά και από την κομματική ηγεσία της ΕΔΑ», διαβάζουμε χαρακτηριστικά στα απομνημονεύματα ενός παλαίμαχου αγωνιστή. «Οι σκέψεις αυτές ήταν που οδήγησαν τους επαναστάτες να σκεπάζουν το πρόσωπό τους με μαντήλια. Ο μηχανισμός της ΕΔΑ σκύλιαζε στη θέα αυτών των νέων με τα μαντήλια στα πρόσωπα. Τους αποκαλούσε κουκουλοφόρους, θέλοντας να τους παρομοιάσει με τους κουκουλοφόρους προδότες της κατοχής. Ωστόσο, παρά τις συκοφαντίες αυτές, τα πρόσωπα με τα μαντήλια γίνονταν διαρκώς περισσότερα» (Στέργιος Κατσαρός, «Εγώ ο προβοκάτορας, ο τρομοκράτης», σ.47).

Αλλά και στο Πολυτεχνείο του 1973, εκτός από τα μαντήλια στα πρόσωπα διαδηλωτών τη ματωμένη νύχτα της 16ης Νοεμβρίου, συναντάμε επίσης απαγόρευση φωτογράφισης των μελών της Συντονιστικής κατά τη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το απόγευμα της ίδιας μέρας, καθώς και προσπάθεια εξουδετέρωσης των κινηματογραφικών μηχανών που επισημάνθηκαν σε γειτονικά κτίρια:

«Οι φοιτητές του Πολυτεχνείου εγκαθιστούν μεγάλα κάτοπτρα με τα οποία δημιουργούν αντανακλάσεις στις κάμερες και τους φακούς ορισμένων συνεργείων των μυστικών υπηρεσιών της χούντας που έχουν στηθεί στα απέναντι από το Πολυτεχνείο κτίρια και προσπαθούν να φωτογραφήσουν πρόσωπα και πράγματα» (Μηνάς Παπάζογλου, «Φοιτητικό κίνημα και δικτατορία», Αθήνα 1975, σ.133). Δυο από τα «ύποπτα» συνεργεία που δέχτηκαν τις αντανακλάσεις ανήκαν, πάντως, σε συνοδοιπόρους των εξεγερμένων: την ομάδα ΚΙΝΟ (Κώστας Ζυρίνης, Λάμπρος Παπαδημητράκης) και το δημιουργό των «Μαρτυριών», Νίκο Καβουκίδη.

Μεταπολιτευτικά, η κυβέρνηση Καραμανλή θα χρησιμοποιήσει επανειλημμένα τις φωτογραφίες «ταραχοποιών» που δημοσιεύθηκαν στον Τύπο για να στηρίξει συλλήψεις και δικαστικές διώξεις.

Το πιο χτυπητό παράδειγμα αφορά έναν 30χρόνο ναυτικό, φωτογραφίες από τη συμμετοχή του οποίου στις συγκρούσεις των οικοδόμων με τα ΜΑΤ (23 Ιουλίου 1975) δημοσιεύθηκαν σαν «ντοκουμέντο» στην πρώτη σελίδα των «Νέων» της επομένης. Τρεις μέρες μετά, ο δακτυλοδεικτούμενος «άνθρωπος με το καρώ πουκάμισο» συνελήφθη κι οδηγήθηκε στην Ασφάλεια για τα περαιτέρω, ενώ η εφημερίδα πανηγύρισε πρωτοσέλιδα για την «επιτυχία» της.

Αυτού του είδους οι «αναγνωρίσεις» δεν υπήρξαν βέβαια πάντοτε πετυχημένες. Βάσει μιας παρόμοιας φωτογραφίας, ένας άσχετος ηχολήπτης διώχθηκε π.χ. για συμμετοχή στις συγκρούσεις διαδηλωτών με τα ΜΑΤ κατά το ματωμένο «Πολυτεχνείο» του 1980. Στην πραγματικότητα, ο εικονιζόμενος διαδηλωτής ήταν ένας γνωστός ακτιβιστής της ριζοσπαστικής Αριστεράς («Ε» 26.1.85).

Για να διευκολύνει αυτή την πρακτική, το «ιδιώνυμο» του Καραμανλή του πρεσβύτερου θα ποινικοποιήσει το 1976, ως ιδιαίτερα επιβαρυντική περίπτωση, την «αντίσταση κατά της αρχής» από άτομα με «κεκαλυμμένα ή ηλλοιωμένα τα χαρακτηριστικά αυτών» (Ν. 410/76).

Ενα χρόνο αργότερα, η πρώτη οργανωμένη εμφάνιση κουκουλοφόρων, σε πρωτομαγιάτικη διαδήλωση 100 περίπου αναρχικών, θα προκαλέσει κραυγές αποτροπιασμού του αθηναϊκού Τύπου και συσχετισμούς των διαδηλωτών με την …Κου Κλουξ Κλαν. «Κανείς δεν θέλησε να σκεφτεί», σημείωνε τότε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Βότσης, «ότι οι 'κουκουλοφόροι' βεβαίως ήταν αναρχικοί που -όπως γίνεται στις δυναμικές διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη- κάλυψαν με μαντήλια και κουκούλες τα πρόσωπά τους για να μην αναγνωρίζονται και για να μη φτάσουν στο εδώλιο και καταδικαστούν μόνο από τις φωτογραφίες– όπως πρόσφατα έγινε με τους αντιαμερικανούς διαδηλωτές της Ρόδου» («Κ.Ε.» 7.5.77).

Ακόμη μικρότερη ανοχή θα επιδειχθεί απέναντι στο κίνημα των φαντάρων, μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981. Αντιγράφοντας τους δυτικοευρωπαίους συναδέλφους τους, τα μέλη των (παράνομων) «Επιτροπών Στρατιωτών, Ναυτών και Σμηνιτών» θα εμφανιστούν σε συνεντεύξεις Τύπου και στις πορείες του Πολυτεχνείου (1982-1984) φορώντας κουκούλες. Μια μερίδα του Τύπου θα πρακτορολογήσει ασύστολα, αρνούμενη ότι πρόκειται όντως για έλληνες φαντάρους που διεκδικούν, απλώς, το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων τους. Η ταυτότητα των «κουκουλοφόρων» (ανάμεσά τους σημερινοί δημοσιογράφοι, δικηγόροι κλπ) ήταν φυσικά γνωστή στους συναγωνιστές τους, εντός κι εκτός στρατώνα, δεν υπήρχε όμως κανένας λόγος να γνωστοποιηθεί και στους αξιωματικούς τους!

Δικαιολογημένες απέναντι σε επαγγελματίες φωτορεπόρτερ κι αστυνομικούς σκαρφαλωμένους σε ταράτσες, αυτές οι προφυλάξεις καθίστανται ακόμη πιο εύλογες στη σημερινή πραγματικότητα της γενικευμένης ηλεκτρονικής παρακολούθησης. Δεν είναι μόνο οι κάμερες «ρύθμισης της κυκλοφορίας», που μπορούν πλέον να καταγράφουν επίσημα τους διαδηλωτές «εφόσον επίκειται [sic] σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια τάξη και ασφάλεια» (άρθρο 8 του Ν. 3625/2007). Υπάρχουν και τα χιλιάδες ιδιωτικά βίντεο και -προπαντός- κινητά, που τίποτα δεν εμποδίζει να σε βγάλουν κάποια στιγμή φάτσα κάρτα στο Youtube (ή όπου αλλού).

Δεν είναι όμως μόνο λόγοι αυτοπροστασίας αυτοί που ωθούν πολλούς διαδηλωτές να καλύψουν τα πρόσωπά τους. Η ίδια η αμείλικτη λογική των ηλεκτρονικών ΜΜΕ επιβάλλει συχνά το επαναστατικό μασκάρεμα (με ή χωρίς «συμβολικές» συγκρούσεις), προκειμένου το μήνυμα της πολιτικής ανυπακοής να μπορέσει να φτάσει στους δυνητικούς του παραλήπτες. Οπως ακριβώς οι μακρινοί Ζαπατίστας, έτσι και οι εγχώριοι «κουκουλοφόροι» χρειάζεται συχνά να καλύψουν τα πρόσωπά τους για να μπορέσουν οι άλλοι να τους δουν.




Οι «νόμιμοι» κουκουλοφόροι

Μια από τις εντυπωσιακότερες «ανακαλύψεις» των ηλεκτρονικών ΜΜΕ τον περασμένο Δεκέμβρη αφορούσε την παρουσία και τη δράση κουκουλοφόρων αστυνομικών στο πλευρό των ΜΑΤ. Από την εκπομπή του Λάκη Λαζόπουλου (16.12.08) μέχρι διάφορα πρωινάδικα, οι πάντες εξέφρασαν την έκπληξή τους για το φαινόμενο. Κι όμως, κάθε άλλο παρά πρόκειται για καινοτομία στις κατασταλτικές πρακτικές της ΕΛΑΣ.

Κατ’ αρχάς, η κουκούλα αποτελεί μέρος της επίσημης στολής των ειδικών «αντιτρομοκρατικών» μονάδων όλων των αστυνομιών του Πρώτου Κόσμου, από τη βρετανική SAS ή τη γερμανική GSG-9 μέχρι τη «δική μας» ΕΚΑΜ. Στις παραμονές της Ολυμπιάδας του 2004, ελάχιστα ήταν άλλωστε τα έντυπα που δεν φιλοξένησαν ενθουσιώδη φωτορεπορτάζ με θέμα τις επιδόσεις των κουκουλοφόρων αυτών ράμπο. Οι δυνητικοί στόχοι των τελευταίων δεν περιορίζονταν, βέβαια, σε αεροπειρατές και μέλη της αλ-Κάιντα. Εδώ κι αρκετά χρόνια, στις 28 Ιανουαρίου 1992 και τις 20 Φεβρουαρίου 1996, τα αθηναϊκά κανάλια είχαν παρουσιάσει με κάθε λεπτομέρεια τις επιδρομές πάνοπλων εκαμιτών σε τσιγγάνικους καταυλισμούς της Αττικής. Και στις δυο περιπτώσεις, οι ένστολοι που κατατρομοκράτησαν τους ανυπεράσπιστους πολίτες φορούσαν μαύρες κουκούλες.

Στο κέντρο της Αθήνας, η παρουσία κουκουλοφόρων αστυνομικών δίπλα στις διμοιρίες των ΜΑΤ χρονολογείται κι αυτή από τις παραμονές της Ολυμπιάδας. Προσωπικά, τους είδαμε για πρώτη φορά πίσω από τα ΜΑΤ κατά την πορεία του Πολυτεχνείου το 2003. Κατά το Πολυτεχνείο δε του 2006 έγιναν πανελληνίως γνωστοί, χάρη στα τηλεοπτικά πλάνα της κακοποίησης του κύπριου φοιτητή που (κατά την επίσημη εκδοχή) «έπεσε πάνω στη ζαρντινιέρα».

Παρά την ηθελημένη ενδυματολογική ομοιότητα με τους διαδηλωτές, η επαγγελματική ιδιότητα των κουκουλοφόρων της ΕΛΑΣ είναι πάντως ορατή δια γυμνού (και στοιχειωδώς εξασκημένου) οφθαλμού, κάτω από κανονικές τουλάχιστον συνθήκες. Εξ ού και θύματά τους πέφτουν κατά κανόνα άσχετοι περαστικοί. Οι έμπειροι διαδηλωτές, αντίθετα, τους «κόβουν» από μακριά – ακόμη κι όταν τα ακουστικά του υπηρεσιακού γουόκι τόκι δεν ξεχωρίζουν κάτω από την κουκούλα ή το κασκόλ.

Η περιορισμένη αυτή αποτελεσματικότητα δεν καθιστά βέβαια τη δράση των κουκουλοφόρων αστυνομικών λιγότερο επικίνδυνη για τις δημοκρατικές ελευθερίες. Σε χαώδεις ιδίως στιγμές, τα περιθώρια δράσης τους είναι κυριολεκτικά απεριόριστα. Το κυριότερο πρόβλημα αποτελεί ωστόσο η κατοχυρωμένη ασυλία τους απέναντι σε οποιοδήποτε δημόσιο έλεγχο. Παλιότερα, τα παρεκτρεπόμενα «όργανα» απέφευγαν την «ταυτοποίησή» τους απ’ τους θιγόμενους πολίτες σκεπάζοντας ή αφαιρώντας τα διακριτικά τους – διαδικασία που διευκολύνθηκε αφάνταστα από τη σμίκρυνση αυτών των διακριτικών στις στολές της ΕΛΑΣ το 1984 κι από την πλήρη απάλειψή τους στις χακί στολές των ΜΑΤ το 1995. Τα πράγματα ήταν ανέκαθεν ευκολότερα για τους αστυνομικούς με πολιτικά, από τους παραδοσιακούς ασφαλίτες ώς τις Μονάδες Ειδικών Αποστολών (ΜΕΑ) της πρώτης πασοκικής οκταετίας. Η κουκούλα, ωστόσο, εξασφαλίζει την απόλυτη προστασία του οργάνου απέναντι στο νόμο: ακόμη κι αν οι πράξεις του φωτογραφηθούν ή κινηματογραφηθούν, μόνο η υπηρεσία του γνωρίζει ενδεχομένως ποιός είναι.

Απομένει ο κίνδυνος «εργατικού ατυχήματος». Στο μακρινό Πολυτεχνείο του 1986, δεκάδες ασφαλίτες και ΜΕΑτζήδες με πολιτικά είχαν «διασπαρεί» μέσα στο ογκώδες μπλοκ των αναρχικών. Τέσσερις απ’ αυτούς εντοπίστηκαν στη διάρκεια της πορείας, αφοπλίστηκαν κι έφαγαν το ξύλο της αρκούδας. Το εγχείρημα της οργανωμένης μαζικής «διείσδυσης» αυτού του τύπου δεν επαναλείφθηκε, σε παρόμοια τουλάχιστον έκταση.

eXTReMe Tracker