tag:blogger.com,1999:blog-334559670436878785.post3829153058691293676..comments2023-09-29T18:13:51.666+03:00Comments on KIKO: Ρατσιστική επίθεση στον Αγ. Παντελεήμονα σε Γονεις και παιδιάKIKOhttp://www.blogger.com/profile/05698526749980756580noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-334559670436878785.post-49491007073404930412009-10-21T15:34:16.674+03:002009-10-21T15:34:16.674+03:00Ειλικρινά, είναι ντροπή μεγάλη, όλα αυτά που συμβα...Ειλικρινά, είναι ντροπή μεγάλη, όλα αυτά που συμβαίνουν στον Αγ.Παντελεήμονα.Και δεν αρκεί, το σκέτο "Ντροπή"!ΟΧΙ ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ.Κρίμα, που όσο πάμε και χειροτερεύουμε.΄Οσο βαδίζουμε, άλλο τόσο σκοτώνουμε ψυχές,μας βάζουν σ΄ένα παιχνίδι ψυχρού αντι-ανθρωπισμού, γινόμαστε άπληστοι,περισσότερο φανατικοί, είτε είναι για ποδόσφαιρο, είτε είναι για θρησκείες, είτε είναι για κοινωνικά θέματα.Προσωπικά, δεν ελπίζω σε τίποτα καλύτερο. "Διότι οι ρίζες είναι στραβά φυτεμένες".Κι΄αν το πιστεύει κάποιος αυτό, όπως εγώ, τότε δεν διακρίνει να έρχεται το καλύτερο. Το αληθινό.Το Μεγάλο.Την΄Ενωση όλων των Ανθρώπων.Αντίθετα,μεγαλώνει ο φόβος,η μοναξιά, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη ούτε στο γείτονα,υπάρχουν πόρτες Υψηλής Ασφαλείας , οι οποίες και διαφημίζονται κατά κόρον από την Τηλεόραση "ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ","ΠΑΡΕ ΠΟΡΤΑ..."!Αν φοβόμαστε ο ένας τον άλλον,τότε πώς να μη φοβόμαστε όταν αυτός ο "άλλος", είναι από άλλη χώρα? Εδώ που μένω στο Μαρούσι,εμφανίστηκε ξαφνικά ένας νεαρός περίπου 18 χρονών στη γειτονιά μας, από τη Ρουμανία.Το παιδί, δεν είχε ούτε να φάει.΄Εκανε διάφορα μικροθελήματα,καθόταν έξω από το ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ,μήπως κάποιος τον λυπηθεί και του δώσει κάτι να φάει.΄Εχουμε και φανάρια τώρα στο δρόμο και στέκεται κι΄εκεί.΄Οταν μαγείρευα λοιπόν,κατέβαινα στην αυλή, τον έβλεπα, τον φώναζα του έδινα κανονικό γεύμα, για να δυναμώσει.Τέτοια πεινασμένα μάτια, δεν έχω ξαναδεί.Και σιγά-σιγά,γίναμε φίλοι.Λύσσαξαν όμως οι γείτονες."Τί είναι αυτά που κάνεις,ρε,μ΄αυτόν τον βρωμιάρη τον παλιο-αλήτη?Τρελλάθηκες?Αυτός θα μας σκοτώσει.Αυτός θα μας κατακλέψει.Πρέπει να μαζέψουμε υπογραφές,για να φύγει από δω.ΤΕΛΟΣ".΄Ετσι μου έλεγαν.΄Αλλοι έλεγαν,"μπράβο σου βρε"!Λίγοι ήταν όμως αυτοί.Το φιλαράκι μου αυτό,δεν ήξερε τί να κάνει για να μου ανταποδώσει όσα έκανα για κείνο.΄Επλενε το αμάξι μου,πότιζε τα λουλούδια,μου έλεγε όμορφα λόγια.΄Ηξερε πιά.Είχε μιά φίλη.Του είπα,λοιπόν μιά μέρα να αγοράσει άλλα ρούχα και να πλυθεί,να χτενιστεί γιατί θα είναι πολύ ωραίος αν τα κάνει αυτά. Ετρεξε,με τα χρήματα που του έδωσα και το βράδυ τον βρήκα έξω, ντυμένος σαν γαμπρός και έλαμπε ολόκληρος!"Σ΄ευχαριστώ κορίτσι μου",είπε.Ε, αυτό ήταν.Μάζεψαν όλοι εδώ υπογραφές,έκαναν καταγγελία στο Δήμο και το φιλαράκι μου,εξαφανίστηκε.Δεν είπα τίποτα.Μετά από μήνες,τον βλέπω στο σταθμό στο Μαρούσι.Μόλις με είδε,έτρεχε...έτρεχε..."ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ?", φώναξε.Κάτσαμε σ΄ένα μαγαζάκι και φάγαμε παρέα.Κάτι προσπαθούσε να μου πει, ότι δούλευε,για λίγα χρήματα.Χάρηκα.Τον αγαπούσα,τον φιλαράκο μου.Μα δεν τον ξαναείδα.<br />Μ΄ΑΥΤΟ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ,ΝΑ ΔΕΙΞΩ, ΠΟΣΟ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ.ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΕ Η ΣΥΜΠΡΑΞΗ.Η ΚΑΛΗ Γειτονία.ΩΣΤΟΣΟ,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΄ΝΑ΄ΝΑΙ,ΔΕΝ ΤΡΕΦΩ ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ.Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ.ΑΥΤΑ.δεσποινα καραληhttps://www.blogger.com/profile/11610892696928564782noreply@blogger.com