Στις 6 τα ξημερώματα της Τετάρτης 23 Απρίλη η κατάληψη του παλιού κτιρίου του ΙΚΑ κατεστάλη. Ο.Π.Κ.Ε. εξοπλισμένοι με γκλοπ, κράνη και ασπίδες μαζί με ασφαλίτες εισέβαλαν στο κτίριο και συνέλαβαν βίαια τα 7 άτομα που κοιμόντουσαν στο χώρο εκείνη την ώρα. Παρόλο που δεν υπήρξε καμία αντίσταση εκ μέρους των παρευρισκομένων, 2 από αυτούς χτυπήθηκαν με γκλοπς. Φορώντας χειροπέδες μεταφέρθηκαν και οι 7 στην ασφάλεια όπου και κρατήθηκαν 8 περίπου ώρες, εκ των οποίων τις πρώτες 6 δεν τους επετράπη η επικοινωνία με δικηγόρο. Νωρίς το απόγευμα προσήχθησαν στην εισαγγελέα.

Ομάδα αλληλέγγυων που συγκεντρώθηκε στο αίθριο των δικαστηρίων, κάποιοι εκ των οποίων και με την ιδιότητα του μάρτυρα υπεράσπισης, απωθήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής, πράξη που είναι παράνομη ακόμη και για τη δική τους αστική νομιμότητα. Όσον αφορά τους 7 κρατούμενους, η γελοία κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης δεν μπόρεσε να στηριχθεί και αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς κατηγορίες. Παρ’ όλα αυτά, η απόφαση απελευθέρωσης έφερε μια έμμεση απειλή: ούτε ένοχοι, ούτε αθώοι αλλά περαιτέρω έρευνα. Υπήρξε ο σαφής υπαινιγμός πως το κατηγορητήριο θα διαμορφωθεί ανάλογα με τη δράση των συλληφθέντων και των συντρόφων/-ισσών τους στο μέλλον.

Το ότι δεν υπήρχε καν η νόμιμη άδεια για την κατεδάφιση απλά επιβεβαιώνει πως οι υποσχέσεις για άμεσο χτίσιμο καινούργιου κτιρίου είναι προσχηματικές, ότι το γκρέμισμα της κατάληψης του ΙΚΑ στόχευε μονάχα στη δική μας έξωση, στην καταστροφή ενός ελεύθερου κοινωνικοπολιτικού χώρου. Ενός χώρου ο οποίος στρέφεται ενάντια σε εμπορευματικές και εξουσιαστικές σχέσεις και δομές. Πρόκειται για ένα εγχείρημα που από την πρώτη στιγμή κέρδισε τη συμπάθεια της γειτονιάς καθώς ξαναέδωσε σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο ζωή και τη δυνατότητα ανάπτυξης δραστηριοτήτων που ξεφεύγουν από τα πλαίσια μιας μίζερης καθημερινότητας. Εμάς, όμως, δεν μας αρκεί μια απλή συμπάθεια. Στόχος μας είναι η αυτοοργάνωση της κοινωνίας σε αντιιεραρχική βάση, ένα οριστικό ξεπέρασμα του καπιταλισμού, του έθνους – κράτους και του πολιτισμού του θεάματος και του εμπορεύματος.

Η περίπτωσή μας δεν είναι μοναδική˙ το εγχείρημά μας αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου παγκόσμιου κινήματος καταλήψεων και αυτόνομων χώρων, ενός κινήματος επανάκτησης του δημόσιου χώρου και χρόνου. Αντίστοιχα, η καταστολή που δεχτήκαμε εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο περιθωριοποίησης και καταστροφής χώρων που προτάσσουν το ζήτημα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Εκκενώσεις καταλήψεων, παρακρατικές επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους συνθέτουν ένα κλίμα εντεινόμενης τρομοκρατίας το τελευταίο διάστημα. Συνένοχοι και «πολύτιμοι» αρωγοί σε κράτος και παρακρατικούς στέκονται τοπικοί άρχοντες (στην περίπτωσή μας ο δήμαρχος και ο «εμπλεκόμενος» βουλευτής) και ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα. Ευθύνη φέρουν με τον τρόπο τους και γραφειοκρατικοί κομματικοί σχηματισμοί που λασπολογούν και στέκονται εχθρικά απέναντι σε οποιαδήποτε κίνηση αμφισβητεί τη δικιά τους πολιτική ηγεμονία.

Δεν μας πτοεί σε καμία περίπτωση η κατεδάφιση της κατάληψης ούτε αρκεί για να γκρεμίσει τα όνειρα και τις επιθυμίες μας. Δεν είμαστε μόνοι˙ συνεχίζουμε δυναμικά με όπλο την αλληλεγγύη των συντρόφων μας. Θα μας βρίσκουν μπροστά τους.