Ανακοίνωση νο. 4
Πριν καμιά ώρα εμφανίστηκαν γύρω στους 50 γραφειοκράτες συνδικαλιστές και οι μπράβοι τους, οι οποίοι αποπειράθηκαν να μπουν στο κατειλλημένο κτήριο της ΓΣΕΕ. Ο κόσμος μέσα από την κατάληψη τους εμπόδισε και τους απομάκρυνε πέρα από τον πεζόδρομο.
Είναι προφανές ότι το κράτος δε μπορεί να χτυπήσει φανερά την κίνηση μας αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, από ότι φαίνεται το παρακράτος έχει αρχίσει να κινητοποιείται προκειμένου να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Έχει καλεστεί συνέλευση στις 18:00 στο κτήριο της ΓΣΕΕ, καλούμε όλους τους εργαζόμενους και όλες τις εργαζόμενες να στηρίξουν αυτή την κίνηση με την παρουσία τους εδώ.

ΑΛΗΤΕΣ ΛΕΡΕΣ ΕΡΓΑΤΟΠΑΤΕΡΕΣ




Μία απάντηση σε αυτό τον κόσμο από το απελευθερωμένο κτήριο της ΓΣΕΕ

Ο Παναγόπουλος το πρωί μας δήλωσε ότι δεν είμαστε εργάτες, γιατί οι εργάτες είναι στη δουλειά τους. Αυτό ανάμεσα στα πολλά φανερώνει και το ποια είναι η «δουλειά» του Παναγόπουλου. Η «δουλειά» του Παναγόπουλου είναι οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και να κάνει ότι περνάει από το χέρι του προκειμένου οι εργάτες να είναι στη δουλειά τους και μόνο εκεί.

Εδώ όμως και δέκα μέρες οι εργάτες εκτός από τη δουλειά τους έχουν βγει και στο δρόμο. Και αυτό ο Παναγόπουλος και ο κάθε Παναγόπουλος δεν μπορεί να το κρύψει ακόμα και αν καταφέρει να κρύψει τον ήλιο που φωτίζει τα βήματα μας και την οργή μας στους δρόμους αυτής της πόλης.

Είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε άνεργοι (που πληρώνουμε με απολύσεις στο πετσί μας τη συμμετοχή μας στις απεργίες της ΓΣΕΕ, όταν οι ίδιοι που τις καλούν παίρνουν προαγωγές), είμαστε συμβασιούχοι από δουλειά σε δουλειά, είμαστε μαύροι τυπικά ή άτυπα σε προγράμματα stage και επιδοτούμενες θέσεις για τη μείωση της ανεργίας. Είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου και είμαστε εδώ. Και όποιος θέλει να καταλάβει ας καταλάβει.

Είμαστε εξεγερμένοι εργαζόμενοι. Τέλος.

Και όλα μας τα ένσημα είναι όλα ένα προς ένα κερδισμένα με αίμα, ιδρώτα, βία, τσακισμένες μέσες, χέρια, γόνατα, πόδια, κεφάλια.

Όλος αυτός ο κόσμος από εμάς τους εργάτες έχει φτιαχτεί.

ΥΓ. Ακούσαμε σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι η κίνηση μας είναι καλλιτεχνική παρέμβαση. Αποδεχόμαστε το χαρακτηρισμό μόνο στο βαθμό που το προλεταριάτο θα καταργήσει τη τέχνη και τη φιλοσοφία (μαζί με το κράτος και το κεφάλαιο…).

Δύο οργισμένοι προλετάριοι από την απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.




ΜΙΑ ΠΡΟΧΕΙΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ «κ.» ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΙΣ –ΠΡΟ ΟΛΙΓΗΣ ΩΡΑΣ- ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΤ.

Ο «κύριος» Παναγόπουλος είπε στο κρατικό κανάλι, πως «κάποιοι νεαροί κατέλαβαν το κτίριο της ΓΣΕΕ […] και πως αν ήταν χειρωνάκτες εργάτες, θα ήταν σε γιαπιά τέτοια ώρα […]»
Αυτός ο απίθανος τύπος, μεγαλοστέλεχος της Εθνικής Τράπεζας που «εκπροσωπεί» τους εργάτες, πού είναι τέτοια ώρα και τι ξέρει από γιαπιά;
Σε όλη του τη ζωή υπήρξε τεχνοκράτης, διευθυντικό στέλεχος σε ΔΕΚΟ, κομματικός ρουσφετολόγος και νεκροθάφτης αγώνων.
Ο εν λόγω εκφραστής της πασοκικής πολιτικής εντός του εργατικού κινήματος, μένει στα β. προάστια, καπνίζει πούρα και αμοίβεται παχυλά, από την Εθνική Τράπεζα και τη ΓΣΕΕ, ενώ διαχειρίζεται και τεράστια κρατικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
Πήρε προαγωγή από το αφεντικό του, ενώ οι συνδικαλιστές απαγορεύεται να προάγονται κατά τη θητεία τους και την αποδέχθηκε.
Οργάνωσε συνέδριο της ΓΣΕΕ για τα 90χρονα μέσα στο αμφιθέατρο της Εθνικής, δηλαδή του αφεντικού του του Αράπογλου, με επιχορήγηση του υπουργείου Εξωτερικών, δείχνοντας τις διαθέσεις του και την ταξική του θέση.

Ας πάει να κάτσει με τα αφεντικά ο Παναγόπουλος, όπως κάνει κάθε μέρα. Όπως κάνει όταν υπογράφει τις Συλλογικές Συμβάσεις με τους εργοδότες, που μας εξασφαλίζουν τους χαμηλότερους μισθούς στην Ευρώπη.

Πως τολμάει να εγκαλεί τους εξεγερμένους εργάτες, αυτός που πρωτοστατεί στην καταστολή κάθε εργατικής διεκδίκησης;

Εδώ στην κατειλημμένη ΓΣΕΕ, έχουμε μπροστά μας μια πλάκα που μνημονεύει τις ηγεσίες της. Πάνω απ’ το όνομα του Παναγόπουλου, έχει κι άλλα ονόματα γραφειοκρατών που εξαγόρασαν μια αμοιβή βουλευτή, θάβοντας εργατικές διεκδικήσεις: Κανελλόπουλος, Πρωτόπαπας, Πολυζωγόπουλος. Έχει ακόμα αυτή η πλάκα τα ονόματα των δοτών εργατοπατέρων της Χούντας και της Κατοχής. Εκεί αξίζει να βρίσκεται ο Παναγόπουλος.

Εμάς ας μας αφήσει εκεί που είμαστε πάντα: στη δουλειά μας, στην ανεργία μας, στην ταξική μας θέση, στα νυχτερινά ωράρια, στο δρόμο, στην εξέγερση των ημερών, στο δρόμο…

Αν ανησυχεί ο Παναγόπουλος για αυτούς που τώρα δουλεύουν, ας ησυχάσει. Θα έρθουν εδώ στην απογευματινή συνέλευση της κατάληψης, που θα ανοίξει τις πόρτες του κτιρίου σε όσους χρόνια τις κλείνει ο ίδιος. Θα αφήσουν αύριο τις δουλειές τους –τη μέρα που ο ίδιος αρνήθηκε να καλέσει απεργία- για να κατέβουν στο δρόμο και να εκφράσουν την οργή τους.
Μια οργή που ο Παναγόπουλος δε μπορεί και δε θέλει να αντιληφθεί, γιατί οι παχυλοί μισθοί του και ο κατασταλτικός του ρόλος, αυτό του υπαγορεύουν…
Εδώ είμαστε λοιπόν…


Προλεταριακή Πρωτοβουλία (όχι και τόσο νεαρών) Νυχτερινών Εργαζομένων
απ’ την Απελευθερωμένη ΓΣΕΕ.