Κι όμως η σφαίρα εξοστρακίστηκε πάνω στο σώμα του Αλέξη, σκοτώνοντας στη συνέχεια τις δημοκρατικές αυταπάτες μιας ολόκληρης κοινωνίας. Μια κοινωνία που χρόνια τώρα κατάπινε τις εξοστρακίσεις στα σώματα μεταναστών, τα εργατικά “ατυχήματα”, τις ζαρντινιέρες, τους τρομονόμους και τις “αυστηρές τιμωρίες” των παραβατών αστυνομικών. Την εν ψυχρώ εκτέλεση του μικρού παιδιού ακολούθησε η μεγαλύτερη εξέγερση που γνώρισε η χώρα εδώ και δεκαετίες. Μία εξέγερση τόσο αναμενόμενη όσο και η δολοφονία που την πυροδότησε.

Οι φλόγες που άναψαν στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, τα Γιάννενα, τη Λάρισσα, την Κρήτη, την Κέρκυρα, σε όλη τη χώρα, όπου υπάρχουν άνθρωποι ζωντανοί, φώτισαν την ανάγκη του κόσμου να εξωτερικεύσει την οργή του και να διεκδικήσει τη ζωή που του κλέβουν. Γίναμε κοινωνοί τα τελευταία χρόνια της πιο άγριας καπιταλιστικής λεηλασίας. Στη χώρα μας ,όπως τον υπόλοιπο κόσμο, κάθε κοινωνικό αγαθό ,κερδισμένο με αγώνες αιώνων, ξεπουλήθηκε στο βωμό του κέρδους μιας οικονομικής ολιγαρχίας.

Πιο συγκεκριμένα στη χώρα μας:

Διοργανώθηκε μία Ολυμπιάδα ντοπαρισμένων υβριδικών ανθρώπων, χτίζοντας άχρηστα στη συνέχεια αθλητικά μεγαθήρια, αγοράζοντας νέα συστήματα παρακολούθησης, νέα όπλα καταστολής, χρεώνοντας το λογαριασμό του πάρτι της Γιάννας, του Μπόμπολα και του Καλατράβα στους φαρολογούμενους.

Αφέθηκε στην τύχη της η δημόσια Υγεία, με ελάχιστους διορισμούς σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, με νοσοκομεία ετοιμόρροπα που τους περικόπτουν τα κονδύλια λειτουργίας, την ίδια ώρα που οι φαρμακευτικές εταιρείες θησαυρίζουν μέσω ιατρών-φαρμακευτικών πρακτόρων, το κράτος τζογάρει με τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ το πανάκριβο Αττικό Νοσοκομείο παραμένει αστελέχωτο και πάει για κλείσιμο.

Υποβαθμίστηκε με κάθε τρόπο η στοιχειώδης δημόσια (και καθόλου δωρεάν) Παιδεία, σε όλες τις βαθμίδες. Ακατάλληλα σχολικά κτίρια, έλλειψη καθηγητών σε πολλές περιοχές, αντιδραστικά σχολικά προγράμματα και μαθήματα. Στα παραπάνω προστίθεται η απαξίωση του εκπαιδευτικού που πρώτα τον τσακίζουν με ωρομισθίες, συνεχείς μεταθέσεις σε προσωρινές θέσεις και στην συνέχεια τον περνούν από τις συμπληγάδες του ΑΣΕΠ για να τον παραδόσουν ασπόνδυλο και εξευτελισμένο να διδάξει τη νεολαία.

Αντίστοιχη κατάσταση επικρατεί και στα πανεπιστήμια που αρχικά τα υποχρεώσανε να ψάχουν χρηματοδότηση μέσω εμπορικών και κατασκευασμένων ερευνών και τώρα πάνε να τα αντικαταστήσουν με ιδιωτικά σούπερ μάρκετ τίτλων ανεργίας.

Η ίδια εικόνα ξεπουλήματος κάθε κοινωνικού αγαθού επικρατεί στις μεταφορές, τις τηλεπικοινωνίες, τα δάση και τις ακτές.

Την ίδια στιγμή οι Βουλγαρακηδοναστασιάδηδες παίζουν μπάλα με πεντάδες εκατομμυρίων, ο Μαγγίνας ανοίγει αναψυκτήρια οριεντάλ, ενώ οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι εδώ και χρόνια, η ανεργία αυξάνεται ,όσοι δουλεύουν ανασφάλιστοι για 700 ευρώ θεωρούνται προνομιούχοι και όλες οι εργατικές διεκδικήσεις κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές από δικαστές υπεράνω νόμου.

Βέβαια δουλειές υπάρχουν ακόμα: όποιος θέλει μπορεί να γίνει Ειδικός Φρουρός, ΜΑΤας, ρουφιάνος, ασφαλίτης, παπαγαλάκι-πρετεντεράκι, ζαρντινιέρα, μεμονωμένο περιστατικό. Οι συνθήκες που προαναφέραμε απαιτούν ένα μηχανισμό καταστολής σε διαρκή ανάπτυξη και επαγρύπνηση. Τουλάχιστον έχουμε Δημοκρατία. Το αποδεικνύουν το Κυνοβούλιο και οι 300 του ή οι 151-149 αν προτιμάτε. Οι 151 ακλόνητοι βολευτές (που αντιστοιχούν στο 41% επί του 70% των εγκύρων, αφαιρουμένου του 10% των λευκών, δηλαδή στο 25% όσων ψήφισαν) και οι 149 που βαρούν παλαμάκια με την ενδόμυχη σκέψη να σκοντάψουν στο χορό τους οι πρώτοι για να έρθει η σειρά τους να βγουν στην πίστα.

Σήμερα έφτασε ο κόσμος στο χτένι και συνειδητοποίησε ότι έχει να χάσει μόνο την μιζέρια του. Και αποφάσισε να την χάσει, ξεμπλέκοντας τις μικροοαστικές φοβίες του από τις πραγματικές του ανάγκες. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας πέρασε έτσι από την μεριά της εξέγερσης. Μία εξέγερση που έχει τα δακρυσμένα μάτια των εφήβων που έχασαν το συμμαθητή και φίλο τους και τα σφιγμένα χείλη της οργής και της αποφασιστικότητας.

Φτάσαμε λοιπόν στο αναπόφευκτο της σημερινής εξέγερσης. Μιά εξέγερση μαθητική, εργατική, της νεολαίας, των αριστερών, των αναρχικών και όλων όσοι αντιστέκονται. Μια εξέγερση που με βάση τα αστικά ΜΜΕ έχει συντριπτική λαϊκή αποδοχή.

Το μεγαλύτερο ερώτημα σήμερα δεν είναι για τις αιτίες αλλά για το που μπορεί να οδηγήσει η σημερινή εξέγερση. Ζούμε όμως μέσα στην εξέγερση, κι αν ακόμα υπάρξει η “επιστροφή στην κανονικότητα”, αυτή θα είναι μια κανονικότητα σημαδεμένη από την εξέγερση. Κι αυτό κάνει τις εξεγέρσεις εκ των πραγμάτων νικηφόρες. Ο Μάης του 68 συνέχιζε να επηρρεάζει και να αλλάζει τον κόσμο ακόμα και όταν η γενιά που πρωταγωνίστησε άλλαξε το αμπέχωνο με το κουστούμι της εξουσίας. Μία εξέγερση ορίζεται επίσης από το συναπάντημα παράλληλων κόσμων. Αν το ρυθμό τον δίνουν σήμερα οι μαθητές, τα λόγια του τραγουδιού τα υφαίνουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, ντόπιοι και μετανάστες, που από την πρώτη μέρα δημιούργησαν κέντρα αγώνα και μορφές αυτοοργανωμένης παρέμβασης, οι φοιτητές που ξανανοίγουν συνολικά το ζήτημα της Παιδείας, οι κάτοικοι των γειτονιών που παλεύουν για ανθρώπινες συνθήκες ζωής μέσα στην πόλη, τα τοπικά οικολογικά κινήματα στην επαρχία κ.λ.π..

Αν κάτι σφραγίζει τη σημερινή εξέγερση είναι η συνολική απόρριψη του πολιτικού συστήματος. Η λογική της αντιπροσώπευσης και της ανάθεσης των ζωών μας στην κάστα των 300 δε βρίσκει υποστηρικτές στον κόσμο των δρόμων που έχει ήδη υλοποιήσει την πρώτη κατάκτηση, την αυτοοργάνωση της δράσης. Επομένως το ζήτημα της παραίτησης της κυβέρνησης αποτελεί μία ηθική αλλά όχι ουσιαστική νίκη που θα βασίζεται στις εσωτερικές διαμάχες και αντιφάσεις του συστήματος. Σήμερα ήρθε η ώρα να διευρυνθούν οι κοινωνικές κατακτήσεις. Μία τέτοια κατάκτηση θα είναι η ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής. Να χαλάσουμε το νέο γλέντι των τραπεζών με τα 28 δις € από τις πλάτες μας. Αφού λοιπόν υπάρχουν λεφτά απαιτούμε να διατεθούν για. Εξασφάλιση ελάχιστου μισθού στα 1400€ Κοινωνικό μισθό σε όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις Μαζικούς διορισμούς στην Παιδεία, την Υγεία, τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Κυρίαρχο αίτημα είναι επίσης η διεύρυνση της κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας με επέκταση του ασύλου σε σχολεία και δημόσια κτίρια. Το αίτημα αυτό πραγματώνεται σήμερα μέσα από τις καταλήψεις Δημαρχείων, ΜΜΕ, των γραφείων της ΓΣΕΕ κλπ. Η πολιτική ελευθερία σχετίζεται επίσης άμεσα με την κατάργηση του αστυνομικού κράτους. Πιο συγκεκριμένα απαιτούμε: Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων Κατάργηση των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ, Ζ, ειδικοί φρουροί) Κατάργηση οπλοφορίας των αστυνομικών .

Καταστροφή των καμερών παρακολούθησης και διάλυση της ασφάλειας και της μυστικής αστυνομίας.

Θέλουμε μια ανοικτή κοινωνία αλληλεγγύης με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα, χωρίς αποκλεισμούς.

Απαιτούμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και ιθαγένεια στα παιδιά τους.

Ελευθερία σημαίνει ελεύθερη γνώση. Η γνώση, η υγεία, η στέγη και η ασφάλιση δεν είναι εμπορεύματα αλλά κοινωνικά αγαθά. Απαιτούμε να είναι καθολικά και δημόσια.

Σήμερα τα λούκια της καταπίεσης, που ξεκινούν από τις φυλακές και φτάνουν μέχρι το “χριστουγεννιάτικο” Σύνταγμα, ξεχειλίζουν το ποτάμι της οργής που οδηγεί στους ωκεανούς της Ελευθερίας.

Όποιος δεν κολυμπά πνίγεται στη μιζέρια του.

Όλοι στο Δρόμο. Αγώνας, Ανοικτές Συνελεύσεις, Αυτοοργάνωση. Το Αύριο χαράζει απόψε!

Αυτόνομο Στέκι

Ζωοδόχου πηγής 95-97& Ισαύρων